Tag archieven: manchester terrier

Mr. Basils afgebroken teennageltje.

Arme Mr. Basil.

Zo zit je rustig op vrijdag avond je koffie te drinken voordat je op de weekendje weg met de honden begint. En zo ben je de honden af aan het lopen op zoek naar de oorzaak van een paar grote druppels donker rood bloed op het dikke wollen tapijt. Eerst de teefjes met een doekje en daarna alle pootjes.

Mr.Basil de Manchester terriër trok verschrikt zijn voorpootje weg dus dat vereiste nader onderzoek. Dit heb ik nog nooit gezien, een heel klein rood stompje waar zijn nagel heeft gezeten. ( meestal hadden we met de Mechelaren destijds de pech dat de nagel er nog half af hangt en dat is veel pijnlijker en lastiger op te lossen) Hoe het gekomen is, is een mysterie. We hebben niks gemerkt. De 2 manchester terriërs hebben s’middags zoals vaker hun “zoomies” door het huis gehouden, waarbij ze racen door het hele huis en de bank als een kom bocht fungeert. Na het eten hebben ze zich op schoot onder een deken verschanst. Maar goed, wat nu?? Gewoon lopen ging prima, hij mankt niet, het wordt voornamelijk een drama als hij een sokje aan krijgt, en dat krijgt hij van mij. Hij Loopt dan als een soort John Cleese in “Faulty towers” met zijn pootje voor hem uit stekend over de weg, neerzetten doet hij alleen als hij een leuk teefje treft.

Na het eerst laten weken in de soda en schoonmaken en spoelen met de Vetramil spoelvloeistof heb ik er toch steeds even een sokje om gedaan als hij naar buiten moest. Maar verder in huis en in de camper het sokje maar af gelaten. Om de genezing te ondersteunen kreeg Mr.Basil Puur Trauma, beginnend met de eerste dag elk kwartier tien druppels en daarna de onderhouds dosering van 10 druppels drie keer per dag.

Het weken hoefde al gauw niet meer maar de Vetramil zalf is zeker elke dag voor een week een paar keer opgesmeerd. Dat weekend waren er dus voor hem geen agility wedstrijden meer te lopen. Het bloeden was vrijwel meteen gestopt, het was nu wachten op het indrogen van zijn ontnagelde teen en het leven. Ik vond het verassend snel gaan, na 5 dagen helemaal droog, donker en pijnvrij . Het weekend er op heeft hij op zondag een wedstrijd gelopen, hij heeft voor de eerste keer een eerste plaats op een vaste parkoers gewonnen.

 

Super, en dat na dit trauma !

Zo blij dat we toch verlichting van de pijn konden geven en ervoor konden zorgen dat het niet ging ontsteken, zo kon hij weer gauw rondracen met TOPsy. De nagel vonden we later onder de stoel waar ze onderdoor razen. Hoe gaan we dat nu toch temperen?

Pootje en likje van Mr.Basil.

Wondje aan poot bij de hond | Puur natuur

 

Hoe 2 Manchester terriers de Winnershow hebben ervaren.

De Winner met Strezz en Tranquil.

Het laatste weekend van november was het zover, ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en ons Manchester team in te schrijven voor zowel show als agility op de Winner show in Leeuwarden.

Mr. Basil is mijn 2 jarige manchester terriër en een geweldige, vrolijke, sociale reu, super geschikt voor de show, dat is uiteraard de mening van mij, nu maar eens kijken wat de exterieur keurmeester van hem vindt. Ik had hem ingeschreven voor 2 dagen show en 3 dagen agility. Met het idee dat als iets teveel voor hem zou worden we gewoon onderdelen gingen overslaan.

TOPsy is mijn snelle kleine meid, ik kon haar alleen voor 2 dagen agility inschrijven, haar klasse liep zondag niet. Zij zou dit ondertussen wel aan moeten kunnen, ze is immers ervaren en 4 jaar oud.

Nu hopen dat ikzelf dit enorm evenement wou kunnen volhouden. Een show met ongeveer 5000 honden over drie dagen, 250 verschillende rassen.

De Raad van beheer had dit keer Sport kunstgras gekocht, ik was zeer benieuwd, al jaren was dit een “dingetje”op de show. Ik was lang geleden al gestopt met het agility lopen op de Winnershow omdat de ondergrond gewoon niet geschikt was en blessures op de loer lagen.

Donderdag reden we naar ons plekje op de parkeerplaats met de camper.

Vrijdag ochtend begon het, met je karretje in de rij om naar binnen te gaan met vele anderen, een stekje uit zoeken in een uitgezet vak en jezelf en de honden instaleren voor wat de dag je gaat brengen.

De manchesters lieten dit over zich heen komen, ik kon zelfs de gaasdeuren van de kar open zetten, ze bleven heel rustig en ontspannen, TOPsy ging dutten en Mr.Basil snuffelde en begroette langslopende mensen en honden even vriendelijk. Wat een indrukken kregen de honden zo mee. Wat een geroezemoes van geluiden.

De agility wedstrijd begon, ik verkende mijn rondje en startte met Mr. Basil, we liepen een mooi rondje maar ook een DK (diskwalificatie), snel naar de showring gerend met mijn kar honden zodat ik op tijd kon zijn voor de exterieur keuring, daar deed Mr.Basil gewoon vrolijk zijn ding met Janneke als zijn handler en hij kreeg een 1e plaats Uitmuntend CAC en CACIB, de keurmeester was gecharmeerd van hem, zijn gangwerk en karakter. Super!

Daarna terug gesneld naar de agility ring, waarbij ik net op tijd was om met TOPsy te lopen, helaas, deze handler was even de weg kwijt en TOPsy liep zo een disk. Nu nog twee rondjes agility lopen, beide werden mooie leermomenten en dan de avond in de camper overnachten.

Zaterdag verliep eigenlijk net zoals vrijdag maar dit keer kreeg TOPsy een 1e plaats in de agility en Mr. Basil een Zeer Goed en 1e plaats in de Open klasse, dit vrouwtje werd wel steeds vermoeider. De honden waren zichtbaar moe maar bleven goed werken en vrolijk.

Zo werd het al snel zondag, de laatste dag van de show en alleen mr. Basil hoefde “alleen maar”agility te lopen. Zijn handler werd wel steeds vermoeider maar Mr.Basil werkte ondanks dit slopende weekend nog steeds kei hard. Hij concentreerde en hij liep onverwachts een eerste plaats.

Hij loopt nu een half jaar af en toe een wedstrijd en zijn grootste struikelblok tot nu toe is zijn focus en concentratie. Het onderdeel paaltjes is zeer moeilijk voor jonge honden en Mr.Basil. Maar de kleine man overwon dat probleem en schitterde.

Ik ben zo blij dat ik dagelijks gebruik maak van Puur Tranquil poeder voor Basils rust in zijn hoofd en bij grotere mate van stres de druppels van Phytonics Strezz inzet. Het werkt gewoon, ik merk dat het mannetje hier veel baat bij heeft. De ene hond heeft gewoon even wat hulp nodig en dan is Puur Tranquil en Phytonics Strezz er om ze te helpen.

Zondag avond waren we wel alle drie erg rustig thuis op de bank en we moesten even bijkomen van het geweldige wekend in Leeuwarden.

Wat een prikkels, wat een drukte maar wat een leuk evenement.

Wat een geweldige honden, ze zeggen dat terriërs drukke honden zijn, maar daar ben ik het maar gedeeltelijk mee eens, ze hebben zo hard gewerkt, mijn toppers.

 

Doils fit oil voor mijn honden.

Mijn sporthonden.

Al geruime tijd let ik op de voeding van mijn sporthonden.

Al vroeg in mijn agility carrière kwam ik tot de ontdekking dat we ook in de hondensport op Omega 3 vetzuren moest letten. Na een knie blessure van mijn eerste agility hond Kyra in het jaar 2000, leerde ik dat ze een combinatie van Chondroitine en Glucosamine met Omega 3 nodig had voor haar herstel. De omega 3 vetten hielpen bij de opbouw van de celmembramen, zo konden voedingstoffen beter getransporteerd worden door het lichaam heen. Zonder de Omega 3 kon de Chondroitine niet echt iets bereiken. Die Chondroitine en Glucosamine had ze weer nodig voor haar kraakbeen en gewrichts herstel, pijnbestrijding, functie verhoging en stijfheid vermindering. Omega 3 werkt ook als een natuurlijke ontstekingsremmer, het beschermt tegen allerlei ziekten.

Na haar blessure heeft Kyra nog onverwachte jaren met plezier agility bedreven en haar is nog een lang leven gegund zonder pijn. Ik ben blij dat ik destijds de werking van Omega 3 ontdekt had.

Ik gaf Kyra destijds een Chondroitine/ Glucosamine mix met een Zalm olie. Niks  mis mee in het begin, maar naar mate de tijd verstreek werd de kwaliteit van de Zalmolie steeds minder. Dit kwam mijns inziens vooral door dat de zalm gekweekt werd. Ik ben een aantal jaren geleden veranderd naar de Doils Vital. Deze heeft een hoge concentratie vetzuren EPA, DHA en ETA met een toegevoegde natuurlijke vitamine E. De herkomst van deze vis is verantwoord doordat de diepzee- vissoorten duurzaam worden gevangen. Nu weet ik zeker dat mijn honden geen verontreiniging binnen krijgen.  Het is een klein flesje en ik dacht eerst dat het daarom maar heel kort meeging en heel duur zou zijn. Het grote verschil hier is dat ik niet veel olie nodig heb om de dagelijks benodigde hoeveelheid te geven. Een pipet met maataanduiding zit er bij. Ziva krijgt 2 ml per dag en de kleintjes krijgen 1 ml. Zo gaat mijn flesje lang mee en blijkt het helemaal niet zo duur uit te werken.

Ik geef mijn honden in de ochtend een vers vlees mix, uit de diepvries zit het gemalen in een rol. In de middag krijgen zij een geperste brok op maat van Prins. Omdat ik vind dat de Omega 3 heel belangrijk is krijgen ze dan de Doils Omega 3 olie erbij. (Ziva en Mr.Basil krijgen de Vital en TOPsy krijgt de Skin variant.)  In de brok zit wat mij betreft niet genoeg Omega 3 olie en de vleesmix kies ik maar 1 keer per week de mix met vis omdat die wat vetter is. Daarbij krijgen zij dagelijks de Muscle Mass poeder van Puur. Hier zit dan de Chondroitine en Glucosamine ook in samen met nog meer aanvullende supplementen voor de sporthond.

Ziva krijgt dan nog de Cholodin voor haar wat vage oudere brein, deze tabletten helpen vooral de oudere hond weer een tikje alerter en meer aanwezig te zijn. Zonder is Ziva echt een beetje afwezig.

Mijn sporthonden hebben tot hogere leeftijd nog met veel plezier agility gelopen, de jongste pensioen leeftijd is nu Ziva die met 10.5 jaar met pensioen mocht door een beginnende spondylose in haar rug. Ik vind dat best een hoge leeftijd voor een sporthond maar het belangrijkste vind ik, is dat je hond lang en pijnvrij gezond en blij oud mag worden. Zo kunnen ze nog jaren mee op vakantie, wandelen en zwemmen en weet je dat je het beste hebt geboden aan je vriend of vriendin die altijd aan je zijde staat.

Katja,

en een high five poot van Ziva, Dayzee, TOPsy en Mr.Basil

STOP Teken!

Die vervelende teken ook.

Wat te doen tegen teken, ze zijn er het hele jaar.

Tijdens de  kerst vakantie , in het voorjaar en najaar en zeker nu weer met deze mooie zomerse dagen.

Ik tref mijn maatregelen tegen dat ongedierte, maar ik ben mij nu ook meer bewust van de gevaren van de  middeltjes die ik “vroeger “gebruikte.

Dat waren middeltjes die je op de huid in de nek druppelde of een band die lang chemicaliën liet opnemen in de huid. Sommigen waren we zes maanden goed voor bescherming tegen teken en vlooien,  er zijn nu zelfs ook middeltjes die de hond inneemt.

Als het ongedierte dan van het bloed van de hond drinkt dan sterft het. Dat zette mij toch aan het denken. Want dan is het bloed toch vergiftigd?? Dan is toch je hond vergiftigd?? Dan heeft de parasiet toch al zijn ziektes verspreidt als hij pas na 24 uur sterft? Wat voor de parasiet  slecht is dat kan toch niet voor de hond goed voor de gezondheid zijn?  Er zou toch een reden moeten zijn waarom een levend wezen aan die middeltjes sterft? Mij viel ook op dat je het niet in de buurt van grondwater mocht gebruiken , of de band bij het zwemmen af moet doen zodat de vissen er niet mee in contact komen en goed je handen wassen na toediening als advies. Ik druppel/ leg het op mijn hond maar moet ervoor zorgen dat ik het niet op mijn huid krijg?

Ik kwam STOP tegen, een plantaardige  vloeistof die je ook op de hond uitspreidt, het rook lekker en was makkelijk toe te passen. Er stonden geen waarschuwingen op dat het niet in de buurt van drinkwater mag zijn of dat je goed je handen moest wassen bij aanraking.  Essentiële oliën geschikt voor hond, kat, konijn, fret, cavia, hamster en zelfs zogende  moeder dieren en jonge dieren. Na een dagje kon je hond er zelfs mee zwemmen en daar is Ziva toevallig helemaal gek op.

Dus maar uitproberen, jaren geleden alweer, maar ik ben nog steeds blij met dit middeltje.

Ik gebruik het heel relaxed eigenlijk, pas als ik verwacht naar gebieden te gaan waar ik teken kan treffen dan smeer ik de honden even in. Eens in de drie weken in hoogseizoen. Een geurige massage. Waar ik woon komen namelijk amper teken voor, de tekenkaart van Nederland heeft daarin helemaal gelijk. Maar buiten mijn woonomgeving zijn de teken een stuk meer aanwezig. Ik ben wel eens  in versnelde pas het bos in Drente uitgelopen nadat ik even had gerust op een bankje en de teken als uit een horror movie op mij af zag komen rennen. Ieks!, nachtmerries kan je daarvan krijgen !

rhdr

Maar zoals gezegd,  voordat ik wat langer op pad ga met de honden een lekkere massage met STOP en vlak voor we een wandeling gaan maken even gebruik maken van de STOP spray, ook even mijn eigen benen insprayen voor de zekerheid. In tekentijd is dat elke twee of drie weken met de druppels en dan voor elke wandeling in het bos even de spray. Nu was mijn ervaring met de oude middeltjes die ik gebruikte dat er toch wel eens een teek op mijn hond vast zat, en ja helaas gebeurt dat met de STOP ook een hele enkele keer. Als een teek echt honger heeft dan wil hij wel eens heel hardnekkig zijn. Maar bij keuze gaat hij toch liever achter een makkelijkere prooi aan. Ik controleer dan toch elke keer na een wandeling de honden grondig. En mijzelf net zo. Het voordeel van de STOP spray vindt ik, is dat ook de muggen en andere plaag geesten liever naar iemand anders vliegen om te gaan plagen.

Wij hebben onze zomer STOP al klaar liggen.

Op naar de vakantie!

 

Kleine jongens worden groot.

We hebben een reu.

Voor het eerst sinds 1990 heb ik een reu genomen.

Een wijs besluit wat de samenstelling van ons roedeltje betreft.

We hebben hier wat problemen met  de teven die mekaar niet kunnen uitstaan. Dayzee en Ziva, de Mechelaar teven,  zij hebben in het verleden teveel problemen gehad samen en teven vergeten nooit. TOPsy merkte een afwijking in Dayzees plaats in huis en vond dat ook zij hier wel heel leuk aan mee kon doen. Resultaat, drie teven waarvan er maar 2 goed met mekaar overweg kunnen. Dayzee is inmiddels het enigst kind in huis bij vrienden van ons waar zij dagelijks mee gaat om te helpen met de Triathlon training van meneer en gezelschap houdt tijdens zijn conference calls.

Toen BATtys ouders een herhaal nestje zouden krijgen werd ik al verleid door de mogelijkheid een broertje van ons veel te vroeg gestorven prinsesje te kunnen verwelkomen. Spannende tijden braken aan en precies op de verjaardag van BATty, werd het nestje geboren. Een teken dat we ons niet meer moesten laten weerhouden door ons verstand maar ons hart moesten volgen.

Mr.Basil kwam vele lange weken later en hij is geweldig!

Kleine jongens worden groot. Mr.Basil heeft op 11 maanden leeftijd zijn sexualiteit ontdekt. Op een wedstrijd was hij gezellig aan het buurten met een teefje, nou is dat niet ongewoon, hij is super sociaal en begroet elk hond vrolijk , uitbundig en met gepaste respect. Na 5 minuten meldt de eigenaar van het teefje dat ze loops is.

Oh jee, denk ik, maar omdat  Mr.Basil haar niet probeerde te rijden of andere opdringerige dingen met haar wou doen vond ik dat hij zich prima had gedragen. Eenmaal weer thuis en uitgerust van het weekend begon het gedoe, wat was hij vervelend!!! In plaats van spelen met TOPsy probeerde hij bij elke beweging die zij maakte haar te bespringen en te rijden. Arme TOPsy. Ze werd er helemaal verdrietig van.  Mr.Basil zelf snapte er ook niks van, hij wou van alles maar mocht niks. Ik  heb het 2 weken aangekeken, met de plantenspuit in de aanslag als hij TOPsy’s leven een hel maakte maar toen was de maat vol. Maar hoe gaan we dat nou oplossen? Hij is veel te jong om te castreren, bovendien zou dat een allerlaatste oplossing zijn voor ons. Hij is een perfect gebouwde  sterke reu met een fijn en lief karaker, ok, dan wat??

Ik herinnerde mij een cursist met een vervelende jonge reu en met de concentratie van een fruitvlieg. Hij was zo bezig met zijn hormonen, die zaten hem helemaal in de weg. Deze reu kreeg op gegeven ogenblik de Hypersex Druppels van Puur. Een aantal weken later ging het gedrag in de les ook veel beter.   Dus,  Mr.Basil ook aan de Hypersex druppels. En warempel, hij laat nu TOPsy met rust, ze kunnen weer gewoon spelen. Hij is weer beter aanspreekbaar buiten en zijn neus gaat niet de hele tijd naar de grond. Super! Om zijn pubertijd door te komen blijven we de Hypersex druppels gebruiken, kleine moeite , groot plezier.

Ook een reu kan leuk zijn, mits hij niet alles wil bespringen 😉

Poot en likjes van Ziva,  TOPsy en Mr.Basil

Katja Slippens

Agility trainer en hondenliefhebber.

Ik wou dat ik twee hondjes was, dan kon ik samen spelen.

Hoeraaaaa, en jongen!

Net twee jaar nadat TOPsy haar intrek had genomen in ons huis en hart mogen we Mr. Basil welkom heten. Totaal onverwacht kwam hij op ons pad, ik kon echt geen nee zeggen. Mr. Basil is namelijk de broer van onze BATty. BATty overleed plotseling en nog voor haar 2e verjaardag aan een hermangiosarcoom zij heeft een heel diep gat in ons hart achtergelaten, we missen haar nog altijd enorm. Niets kan BATty vervangen, zij blijft dat bijzondere kleine zachtaardige terriër meisje. Maar het leven gaat door en we moeten verder. Het bijzondere aan Mr. Basil is dat hij niet alleen dezelfde ouders heeft als BATty, maar hij is ook nog eens op dezelfde dag geboren, precies 4 jaar later. Het moest gewoon zo zijn, het is voorbestemd. Mr. Basil mag bij ons zijn streken uithalen en zijn talenten laten zien. Op dit ogenblik zijn die talenten al volop aanwezig, hij is stoer, nergens van onder de indruk, eigenwijs, rap, lief, stout, we zijn helemaal ondersteboven van hem. TOPsy en Ziva vinden hem best wel lief, vooral als hij slaapt en geen streken uit haalt. TOPsy vind tikkertje spelen met hem erg leuk, vooralsnog is zij sneller. Ze is erg blij dat er nog een terriër is om terriër type spelletjes mee uit te halen en samen te slapen in de zon. Ze horen bij elkaar, zo leuk samen een eenheid.

Ik ben benieuwd, de eerste reu sinds een jaar of 30 en na acht teefjes op rij. Ik heb mezelf altijd een teefjes mens beschouwd maar de samenstelling van de roedel op dit ogenblik maakt het een verstandigere keus om een reu te nemen. We gaan het zien en van de rit genieten.

Je kan Mr. Basil en TOPsy volgen op hun facebook pagina, video’s en foto’s van hun leven en training als Agility hond.

 

 

 

 

 

De kerstvakantie verliep niet naar verwachting.

De kerstvakantie verliep niet naar verwachting.

Donderdag na het trainen vertrokken we om 10 uur s’avonds richting het zuiden.
Het plan was om bij Reims te overnachten en daar in de ochtend Dayzee af te geven aan Kate die vanuit de UK naar Reims was afgereisd. Dayzee zou met haar meegaan om te ski-jorren in de Franse Alpen en wij zouden dan verder zuidelijk rijden om in de Pyreneeën kerst te vieren met familie.
Om 12 uur s’nachts schrok ik wakker, ik was wat weggedoezeld in de bijrijderstoel. De camper was in een flauwe bocht naar rechts blijkbaar rechtdoor gereden en met zijn linker voorwiel had hij de betonnen wegafscheiding geraakt, nu gleden we als het ware luid piepend de weg weer over naar rechts, twee banen van de snelweg over, dan over een stukje vlakke berm, een talud met bosjes op, ik zette me schrap voor een botsing maar werd verrast door een zachte plof.
Even verward maar daarna opgekrabbeld bleek dat de camper was omgevallen en op de bestuurders kant was beland. Tom krabbelde ook op, net zo verrast als ik. Terwijl er een auto op de vluchtstrook stopte kroop Tom via de deur van de camper omhoog de camper uit. De deur was een dakluik geworden. De gearriveerde auto zette oranje lampen aan en de man stapte uit om bij Tom te kijken wat er gebeurd was.
De vriendelijke man had inmiddels de politie verwittigd, we waren in de buurt van Charleroi en daar spreken ze alleen Frans. Hij informeerde of alles met mij OK was en ik bevestigde en liet hem weten dat ik in de camper bij de honden zou blijven. De honden waren OK, TOPsy vond dat we nu wel konden uitstappen, de camper stond immers stil en dan gaan we altijd uit. TOPsy had in haar hok gezeten en haar deurtje ging nu niet naar voren open maar naar boven. Het duurde even voordat ik kon uitvissen waar Dayzee zich bevond, haar hok is onder het rechter bed, in de kast als het ware. Ik vond de ingang van haar hokje, zij zat op haar deur naar beneden te kijken naar mij en verwonderde zich waarschijnlijk wel wat over de situatie. Ziva had in de gordel op de bank gezeten, waarschijnlijk lag ook zij te slapen tijdens de plof. Ze ging van de bank naar plaatsing op het raam achter de bestuurder. Ondertussen was de politie gearriveerd, ook zij communiceerden door het dakluik met mij of alles “bon” was. Tom lieten ze blazen en nadat de eerste takelwagen was gearriveerd vertrokken zij weer. Achteraf had ik graag gewild dat ze Tom nader hadden laten bekijken door een ambulance aangezien hij geen weet meer had over wat er gebeurd was, hele vreemde procedures die Belgen.
De kleine takelwagen was uiteraard niet in staat om de camper op te hijsen en wij wachtten dan weer op meer hulptroepen. Ondertussen was ik wat bekomen en ging ik dingen regelen. ANWB gebeld, geen gehoor, NKC Hulplijn gebeld, geen goed nummer, weer een half uur later daagde het bij mij, we zaten in het buitenland en we moesten dan ook eerst 0031 toetsen. Stom dat het niet meteen op je polispasje staat. Maar gelukkig, nu goed getoetst en een vriendelijke mevrouw van de NKC gesproken en uitgelegd wat er was gebeurd. Geen zorgen mevrouw, zodra ze u in een hotel hebben gebracht belt u ons morgen weer met de locatie van de camper, alles wordt in orde gemaakt voor u en de camper terug naar NL.
Ik belde Kate om te vertellen wat er gebeurd was en wij spraken af dat zij Dayzee bij het hotel zou komen halen zodat Dayzee tenminste verder op vakantie kon en wij de rompslomp konden gaan afhandelen zonder een extra hond. En ik belde mijn moeder, zij spreekt Frans, ook zij stapte onmiddellijk in de auto om naar het hotel te komen. Het adres van het hotel zou ik aan beide later doorgeven.
Inmiddels hadden zich 3 takelwagens en 1 pionauto verzameld en ging er veel tijd in voorbereiding zitten, het bleek dat het linker voorwiel afgebroken was, later zag ik daar onderdelen van over de weg en in de berm liggen. Dat gaf wat complicaties. Terwijl zij overlegden pakte ik alles van waarde en wat we voor 1 overnachting konden gebruiken in een tas in. De puur trauma ging zeker mee. Het viel niet mee om spullen te vinden in een camper waar van alles uit kasten was gevallen, en 90 graden niet klopte. De koelkast lag op zijn rug, daar moest ik steeds overheen klimmen, de matrassen blokkeerden de weg, we liepen op de ramen en wanden en keken door het dak de straat over. Eindelijk had ik mijn schoenen gevonden, telefoons, tablets, autopapieren, brillen, portemonnee, veiligheids vestjes van Tom en Ziva gevonden en een extra deken meegenomen.
Toen de takel heren een plan van aanpak hadden gemaakt moesten we allemaal de camper uit, dus riemen gevonden en voor Dayzee een snuitje, de grote dames kunnen in stress situaties soms hevig op mekaar reageren en ik nam geen risico. Van een afstand keken we toe hoe de camper centimeter voor cm rechtgetrokken werd zodat ze hem weer rechtop konden zetten op een vlak stuk. Het ging heel langzaam maar daardoor is er bijna geen extra schade ontstaan.
De camper werd van voor opgetild en op een dieplader gehesen. Nu werden we weggebracht naar het hotel bij Charleroi. De mannen wilden alle honden achterin de grote bus tussen de pionnen zetten. Ik haalde snel de stoffen bench van Dayzee en zette Dayzee daarin, meer benches had ik niet en Ziva daar los achterin ging ik niet toelaten. Ik stapte met TOPsy in en hield haar op schoot terwijl zij probeerden TOM uit te leggen dat Ziva achterin moest. Daarna stapte Tom prompt in naast mij op het 3 zits bankje en zette gewoon Ziva tussen zijn benen in voor in de cabine. Soms is het handig als je geen Frans spreekt, wij gebaarden dat alles top was en we konden gaan waarop de beste man ook is ingestapt en is gaan rijden.
Na wat zoeken vonden we het Ibis hotel om 4 uur in de ochtend, achter een groot stalen hek liep een drukke man die meteen op de honden wees en vertelde dat er maar 1 hond per kamer toegestaan was. Ik legde uit dat 1 hond nog vanavond werd opgehaald, hij bleef volhouden en weer voor de zoveelste keer legde ik uit dat we er maar één hond hadden voor op de kamer en de andere, ( TOPsy) toch geen hond is. Verder vertelde ik hem dat we net een ongeluk hadden gehad en nu 4 uur later we gewoon een rustig plekje wilden om bij te komen. Hij bromde wat over kosten en ik ging akkoord, wat maakt mij op dat moment uit dat de kamer dan 50 euro duurder is als de advertentie op de hotelmuur? Pfft, eindelijk de honden in de kamer gedaan, Tom is even buiten gebleven om Kate op te vangen met Dayzee. Nog geen 20 minuten later arriveerde Kate en Dayzee stapte super happy in bij Jingo achterin de auto. Haar vakantie kon beginnen. Kate vertrok terug naar haar Ibis Hotel in Reims en nadat we allemaal weer een paar druppels Puur Trauma hadden genomen probeerden wij wat te slapen.
De volgende ochtend waren mijn moeder en Erik ook aan de ontbijt tafel en zij brachten ons naar de camper toe. Ik had inmiddels de NKC aan de telefoon gehad en zij gingen een vervangende camper regelen, deze verhuur camper zou dan naar de locatie van de oude camper gaan zodat de kapotte camper meteen terug naar NL kon.
Aangekomen bij het takelbedrijf stond onze camper daar op ons te wachten, van buiten viel de schade aan de bijrijders kant mee, bijna niks te merken van een ongeluk, van de bestuurders kant was duidelijk het afgebroken wiel te zien maar de wanden waren nauwelijks beschadigd geraakt.
Binnen was het een ravage, overal lag wat uit de kasten was gevallen en om de tijd te doden begonnen we maar op te ruimen. Je kon na het opruimen alleen zien dat er wat gebeurd was door de voetstappen op de wanden naast het raam en dat de mat van de vloer nu tussen de wand en de kast was geraakt doordat de kasten ontzet waren geweest. Deze mat zat helemaal klem. Na een tijdje kwam dan in de middag de verhuur camper met de dieplader. De beste man uit Enschede kon geen Frans en hij was niet voorbereid dat de camper niet de dieplader op kon. Ondanks dat ik aan de telefoon had uitgelegd dat het wiel was afgebroken. Gelukkig heeft mijn moeder het takelbedrijf kunnen overtuigen ( door extra geld te geven handje contantje) zodat ze de beste man konden helpen de oude camper op te laden anders stond het daar nu waarschijnlijk nog. Wat hun betrof zat hun taak er namelijk op, extra werk door opladen zat niet in hun rekening erbij en ze hadden het druk.
We hebben de lege verhuur camper zoveel mogelijk ingeladen met onze spullen maar het bleef een puinhoop, je kon niks vinden waarop wij besloten eerst huiswaarts te gaan en van daaruit weer verder te beslissen wat we met de rest van de vakantie gingen doen.
De reis naar huis ging prima, we hebben rustig aan gedaan en eenmaal thuis konden we even tot rust komen.
Onze camper stond inmiddels in Enschede en de verhuur camper hadden we tot begin januari. Eerst even een simpele kerst gehouden en daarna richting onze camper om wat spulletjes eruit te halen zoals belangrijke kabels voor TOPsy’s gps tracker. Ik heb een vriendin in Enschede wonen die we te weinig zien en we spraken af om te gaan wandelen samen, dit liep wat uit en we zijn een paar dagen bij haar gebleven totdat de vuurwerk herrie in Enschede wel erg luid werd. Daarop zijn we Duitsland ingevlucht om een rustig oud en nieuw te vieren in de heuvels.
We hebben een fijne korte vakantie gehad, lekker gewandeld, gegeten en campers gekeken, daarna naar Luxemburg afgereisd om Dayzee weer op te kunnen pikken zodat Kate weer verder op haar weg naar de UK kon. Einde van onze vakantie.  Maandag was de laatste huur dag maar we hebben de verhuur camper zelf weggebracht op dinsdag naar Enschede zodat we op de terugweg onze laatste spullen mee konden nemen. Achteraf was het handiger als we de camper naar Lelystad hadden laten transporteren maar de Enschede transport man wilde hem zo graag zelf houden om een bod op te kunnen doen bij Total Loss.
Ik belde eens om te informeren naar de gang van zaken met de NKC en AON, niemand wist wat? Het bleek dat ik zelf de melding aan moest maken van de schade en om een taxateur te laten kijken naar de camper, later bleek dat ik zelf de verzekering moest laten opschorten etc etc. Als je niet vaker een ongeluk krijgt is niet alles heel duidelijk kan ik je zeggen. De NKC pechhulp had immers gezegd, gaat u maar rustig eerst op vakantie, de rest wordt geregeld. ( ja, door wie?)
Op onze tour om een ander camper te bekijken waren we bij de originele verkoper van onze oude camper gekomen. Hij vertelde ons dat dingen die er bij de koop van de camper niet aan hadden gezeten ook nog steeds van ons waren en niet bij de verkoop opkoop hoorden. Dat had, nog de opkoper of de taxateur aan ons verteld. Voor ons waren dat de zonnepanelen, de dure LPG gasinstallatie en de TV. We meldden nog snel aan de taxateur dat we deze dingen niet bij de camper lieten. Wat een gedoe gaf dat uiteindelijk zeg!
De nieuwe opkoper wilde zelfs de zomer banden erbij hebben die bij ons nog in de garage lagen en die ruilen voor onze eigen gasinstallatie! Het werd steeds gekker. Uiteindelijk heb ik toegegeven en hem de gasinstallatie laten houden. Hij had toch de Michelin winterbanden van 1 maand oud nog onder de camper zitten, ik was het gezeur zo beu. Jan onze vriend in Enschede, is dan vrijwarings bewijs, TV en zonnepaneel gaan halen voor ons. De opkoper deed er 10 dagen over om na het winnende bod te betalen ofschoon hij meteen het rekening nummer had ontvangen van ons. Verder stuurde hij nog een rekening van de verhuur camper voor gas! Even vergeten dat mijn moeder een getal van 3 cijfers had betaald voor het op laten laden van de camper die zij naar NL zouden brengen (zijn taak) en dat er een bijna gevulde LPG tank onder de camper zit. Nu werd ik echt boos.
Het verhaal gaat gewoon door, je kan pas je verzekering en wegenbelasting opschorten als je het vrijwaringsbewijs hebt, dus ik heb langer betaald voor beide. En tot slot is er iemand overijverig bij de verzekering en royeert de camper zodat een hele nieuwe verzekering meer gaat kosten, gelukkig is deze fout hersteld, maar wat een gedoe zeg. Een flink aantal grijze haren verder hebben we het vooruitzicht om de nieuwe camper spoedig te gaan halen. De eerste afspraak was hij nog niet klaar, de tweede afspraak stormt het te hard, wat kan er nu nog gaan gebeuren in deze campersoap?

Het besef dat alles wel eens heel anders had kunnen eindigen dringt steeds meer tot ons door, bij één ongeluk kan je blijbaar zoveel geluk hebben dat je gewoon rustig omkiepelt op een zachte plek en tijdstip dat je geen ernstige schade toekkomt. Toch hoop ik dat we dit niet meer mee hoeven te maken. Wat als: we 1 meter meer doorgeschoven waren naar dat enge korte paaltje in de grond ter hoogte van de cabine?, wat als; het drukker was geweest en er meer auto’s bij betrokken waren geweest?  wat als;  het heuveltje geen heuveltje was geweest maar een diepte of sloot? etc etc etc. gelukkig is het gelopen zaols het gelopen is.  Ik ban dan ook zeer dankbaar voor elke dag dat we bij mekaar zijn en we mekaar mogen vasthouden. Mensen wees lief, je weet nooit…

 

BATty, the Manchester terriër.

BATty, the Manchester terriër.

Kennelnaam, Express Speedy z Vejriho hnízda.
(BATty staat voor Blazing Amber Terriër en slaat ook op haar vleermuis oren. Onze honden school heet namelijk Blazing Amber Training.)
BATty kwam vrij onverwacht ons huis binnen.
Ik stond al een aantal jaar op de lijst voor een Parson Russel terrier, ik wou namelijk een kleiner hondje erbij naast de drie mechelaren die nu nog hadden. Eindelijk werd het nestje geboren waar ik op wachtte van een agility hond die ik kende, maar het was maar één pupje. Voor mij zat er niks bij. Ik ging dus op zoek naar een Parson . Via mijn vrienden op facebook informeerde ik en kwam ik steeds meer te weten of zijn gedrag, nog meer als ik al eerder wist en vooral het feit dat de hond juist van nature uit luid moest blaffen beviel me steeds minder. Ze zouden hard moeten zijn en onverbiddelijk doorgaan met de aanval op een vos of iets dergelijks. Dit leek met toch niet zo een goed idee met de Mechel meiden is huis. Ik heb namelijk nog drie Mechelse herder teefjes en nog een extreem exemplaar erbij in het klein, nou dat was misschien wat heftig.
Ineens kwam op de Facebook pagina van een Tsjechische vriendin een vreselijke schattige foto. Wat is dat!??? Dit pupje zocht een huisje, ze was geannuleerd door een Italiaanse koper en mocht volgende week het nest verlaten. Ik ben meteen gaan uitzoeken wat de eigenschappen van een manchester terriër zijn, via Google en via vrienden op FB weer nieuwe MT vrienden gevonden die meer konden vertellen over het ras en ook de bloedlijnen kenden van de ouders, allemaal gaven groen licht voor dit pupje. Ik zag video’s van haar moeder en oom in de agility en was verkocht. Ik maakte contact met Veronica Tobolkova, haar fokker en we PB over en weer in gebrekkig Engels. Ik zocht op internet de gezondheids eisen en onderzoeken en verzekerde mezelf dat het met de FCI papieren goed zat . Deze FCI erkenning is nodig als ik later met haar in de agility op een Wereld Kampioenschap wil uitkomen. De laatste horde moest nog genomen worden, speelt ze? Apporteert ze? Dus Veronika maakte een video van de 4 pups tijdens spel, en dat ze een sok weg gooide en de pups er samen achterna gingen en terug brachten, ze deed sjor spelletjes voor me met het pupje en ik was helemaal verkocht. Ik kom haar halen zei ik en drie dagen later zaten we in de camper richting Tsjechië. ( 1000 km enkele reis)
Ik was nog op tijd om het hele nestje te zien en ik vond ze geweldig, moeder was sociaal en open, oma was er ook bij en zij lag heerlijk op mijn schoot te snurken. Terug naar huis met een inie mini hondje, sneeuwstormen onderweg trotserend was het al duidelijk dat we gauw een jas moesten kopen voor haar onderweg langs de snelweg. Inmiddels heeft ze er meer als ikzelf.
Ze heeft ons hart gestolen.
Ik ben haar gaan trainen als een mechelaar, Ik ga agility met haar doen. Dus veel puppie spelen, balance oefeningen en korte denk spelletjes, zij heeft haar aanpassingen. Je hebt toch dat terriër trekje, af en toe kijkt ze je aan en dan mag je het mooi zelf doen. Ik weet haar er altijd wel weer van te overtuigen dat ze uiteindelijk toch doet wat ik van haar wil en ze dan denkt dat ze het zelf verzonnen heeft. Je moet een terrier toch wat foppen heb ik geleerd. Ze doen het niet voor jou, ze doen het zoor zichzelf. Het is een klein hondje, daarin verschilt ze dus van de mechelaren, ze blijft dichter bij je werken en van je af sturen kost meer tijd om aan te leren. Ze is met running contacts bezig in de agility en het sturen gaat al enorm leuk en snel.
Ik beleef elke dag als een avontuur, ze steelt ieders hart, is al een beroemdheid op het agility veld, ze is een diva, ze is niet keihard, ze is gevoelig maar kan ook heel stoer zijn. Ik vind het fijn dat als ik aan geef dat iets echt niet kan ze dat accepteert. Dit gedrag voorkomt dat ze in grote problemen komt met de Mechel meiden. Als één van hun aangeeft dat ze te ver gaat luistert ze ook en gaat ze niet over hun grenzen heen. Dit is wel nodig, ze is immers kleiner. Nu een 7 kilo en 37 cm hoog en ingeschreven voor haar eerste show in Eindhoven, ik ben benieuwd welke avonturen we met haar gaan meemaken.
BATty heeft een eigenown facebook page,

En een eigen Youtube kanaal.
Ik heb een Hondenschool, gespecialiseerd in Pups, balance en controle training , pre agility en wedstrijd agility training en coaching. http://www.blazing-amber.nl


ENGLISH:
(BATty stands for Blazing Amber terriër and about her bat ears. Our dog school is called Blazing Amber Training.)
Batty came rather unexpectedly in our House.
I was on the list for a number of years for a Parson Russel terriër, I wanted a smaller dog in addition to the three Malinois that we have. The litter was finally born of an agility dog I knew, but it was only one puppy. There was none for me. So I went looking for a Parson. My friends on facebook informed me and I came to know more and more of his behavior, even more as I previously knew and especially the fact that the dog had to bark out loud just naturally pleased me less and less. They would have to be hard and inexorably proceed with the attack on a Fox or something like that. This seemed to me not so a good idea with the Mali girls her at home. I already have three Belgian Malinois females and another copy of that in a small size, well that was maybe too much.
All of a sudden on the Facebook page of a Czech girlfriend an awfully cute picture was posted. What is that!??? This puppy was looking for a home, she was cancelled by an Italian buyer and would next week leave the nest. I immediately started to find out more about the Manchester Terrier, through Google and through friends on FB I found more new MT friends that could tell about the breed and also the blood lines and they knew the parents, all gave green light for this puppy. I saw videos of her mother and uncle in the agility and was sold. I made contact with Veronica, her breeder and we talked over and over again in poor English. I searched on the internet about the health requirements and assured myself about the FCI papers. This FCI recognition is necessary if later with her we would manage a World Championship. The final hurdle was yet to be taken, does she plays with her owner? Retrieve a toy? So Veronika made a video of the 4 pups during play time, and that they are playing with a sock she threw away. Together the pups went and brought it back, she did tug games for me with the puppy and I was completely sold. I’ll come and get her I said and three days later we were in the camper direction Czech Republic. (1000 km one way)
I was still on time to see the whole litter and I found them to be great, mother was open and social, grandma was there too and she lay on my lap and slepte. Driving back home with a mini dog, snow storms on the way-defying it was already clear that we had to buy a coat for her soon on the road along the highway. Meanwhile, she has more coats than I do.
She has stolen our hearts.
I am going to train as a Malinois, I’m going to do agility with her. So we did many puppy play times, balance exercises and short think games, she has her adjustments. You have that terriër caracter, occasionally she looks smug at you and then you can do it yourself. I know its my job to convince her to always eventually do what I want and let her think that its her idea. I have a terrier. They don’t do it for you, they do it to please themselfs. It is a small dog, this so differs from the malinois, she remains closer to you to work and send away takes more time to learn. She is learning running contacts in agility and it is fun and fast.
I experience every day as an adventure, she steals everyone’s hearts, she is already a celebrity on the agility field, she is a diva, she is not rock hard, she is sensitive but can also be very tough. I like that if I tell her somethins is really not ok, she can accept that. This behavior prevents her from getting in big trouble , with the Mali girls. If one of them indicates that she has gone too far, she listens and accepts it. This is really necessary, she is so much smaller. Now she is 7 kilo and 37 cm high and enrolled in her first show in Eindhoven, I’m curious what adventures we experience with her.
Batty has her own facebook page
And her own Youtube Channel. Vlog:
I have a dog school, specializing in Puppies and agility, balance and control training, pre match agility training and coaching. http://www.blazing-amber.nl

BATty’s eerste agility jaar

BATty is nu 1 jaar oud.

(Blazing Amber Terriër)

Vanaf haar puppy tijd hebben we kleine  trucjes en oefeningetjes gedaan ter bevordering van balance en controle over haar lichaam. De bewustwording van al haar poten, ook achterpoten en het leren concentreren en samen werken met het baasje voor wat lekkers of spel. Leren samen spelen is enorm belangrijk in deze eerste fase.

Als opsomming heb ik een paar filmpjes gemaakt hoe ze er nu voor staat.

Haar Graduation Video van haar Running contacts  class bij Anne Lenz

Haar Handling Video tot haar eerste levensjaar.

Wat haar ontwikkeling was gedurende haar eerste levensjaar kan je ook zien op haar VLOG pagina op YouTube.

Het is echt heel anders om een Manchester terriër te trainen  in vergelijking met de training van de Mechelse herders waar ik in 2002 mee begonnen ben in de agility biedt het weer hele nieuwe uitdagingen. BATty krijgt uiteraard net als de andere meiden van Prins hondenvoer de geperste brok, en van de producten van NML health krijgt ze elke dag de Muscle Mass poeder en de Doils Vital olie, dat zie je goed terug door haar bespiering. BATty is in een prachtige conditie. Hier wordt je vrolijk van.

    

      

      

We hebben een VLOG, over BATty.

BATty de Manchester Terriër.

Onze eerste Blazing Amber Terriër.

Kijk mee met haar nieuwe leven en wat ze dagelijks meemaakt met de 3 Mechelse herder dames, het spelen, de basis leggen voor Agility oefeningen en alles wat nog op haar pad komt.

Ze is  enorm schattig en super eigenwijs en we hebben nog nooit een Terriër gehad, dus dat kan nog leuk worden.

Volg en vind  haar Facebook pagina leuk.

en kijk mee op haar YouTube pagina , elke dag een nieuw filmpje.

 

Baby BATty

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik leer alvast hoe je de katteloop neemt.