Categoriearchief: Manchester Teriër

Mr. Basils afgebroken teennageltje.

Arme Mr. Basil.

Zo zit je rustig op vrijdag avond je koffie te drinken voordat je op de weekendje weg met de honden begint. En zo ben je de honden af aan het lopen op zoek naar de oorzaak van een paar grote druppels donker rood bloed op het dikke wollen tapijt. Eerst de teefjes met een doekje en daarna alle pootjes.

Mr.Basil de Manchester terriër trok verschrikt zijn voorpootje weg dus dat vereiste nader onderzoek. Dit heb ik nog nooit gezien, een heel klein rood stompje waar zijn nagel heeft gezeten. ( meestal hadden we met de Mechelaren destijds de pech dat de nagel er nog half af hangt en dat is veel pijnlijker en lastiger op te lossen) Hoe het gekomen is, is een mysterie. We hebben niks gemerkt. De 2 manchester terriërs hebben s’middags zoals vaker hun “zoomies” door het huis gehouden, waarbij ze racen door het hele huis en de bank als een kom bocht fungeert. Na het eten hebben ze zich op schoot onder een deken verschanst. Maar goed, wat nu?? Gewoon lopen ging prima, hij mankt niet, het wordt voornamelijk een drama als hij een sokje aan krijgt, en dat krijgt hij van mij. Hij Loopt dan als een soort John Cleese in “Faulty towers” met zijn pootje voor hem uit stekend over de weg, neerzetten doet hij alleen als hij een leuk teefje treft.

Na het eerst laten weken in de soda en schoonmaken en spoelen met de Vetramil spoelvloeistof heb ik er toch steeds even een sokje om gedaan als hij naar buiten moest. Maar verder in huis en in de camper het sokje maar af gelaten. Om de genezing te ondersteunen kreeg Mr.Basil Puur Trauma, beginnend met de eerste dag elk kwartier tien druppels en daarna de onderhouds dosering van 10 druppels drie keer per dag.

Het weken hoefde al gauw niet meer maar de Vetramil zalf is zeker elke dag voor een week een paar keer opgesmeerd. Dat weekend waren er dus voor hem geen agility wedstrijden meer te lopen. Het bloeden was vrijwel meteen gestopt, het was nu wachten op het indrogen van zijn ontnagelde teen en het leven. Ik vond het verassend snel gaan, na 5 dagen helemaal droog, donker en pijnvrij . Het weekend er op heeft hij op zondag een wedstrijd gelopen, hij heeft voor de eerste keer een eerste plaats op een vaste parkoers gewonnen.

 

Super, en dat na dit trauma !

Zo blij dat we toch verlichting van de pijn konden geven en ervoor konden zorgen dat het niet ging ontsteken, zo kon hij weer gauw rondracen met TOPsy. De nagel vonden we later onder de stoel waar ze onderdoor razen. Hoe gaan we dat nu toch temperen?

Pootje en likje van Mr.Basil.

Wondje aan poot bij de hond | Puur natuur

 

Hoe 2 Manchester terriers de Winnershow hebben ervaren.

De Winner met Strezz en Tranquil.

Het laatste weekend van november was het zover, ik besloot de stoute schoenen aan te trekken en ons Manchester team in te schrijven voor zowel show als agility op de Winner show in Leeuwarden.

Mr. Basil is mijn 2 jarige manchester terriër en een geweldige, vrolijke, sociale reu, super geschikt voor de show, dat is uiteraard de mening van mij, nu maar eens kijken wat de exterieur keurmeester van hem vindt. Ik had hem ingeschreven voor 2 dagen show en 3 dagen agility. Met het idee dat als iets teveel voor hem zou worden we gewoon onderdelen gingen overslaan.

TOPsy is mijn snelle kleine meid, ik kon haar alleen voor 2 dagen agility inschrijven, haar klasse liep zondag niet. Zij zou dit ondertussen wel aan moeten kunnen, ze is immers ervaren en 4 jaar oud.

Nu hopen dat ikzelf dit enorm evenement wou kunnen volhouden. Een show met ongeveer 5000 honden over drie dagen, 250 verschillende rassen.

De Raad van beheer had dit keer Sport kunstgras gekocht, ik was zeer benieuwd, al jaren was dit een “dingetje”op de show. Ik was lang geleden al gestopt met het agility lopen op de Winnershow omdat de ondergrond gewoon niet geschikt was en blessures op de loer lagen.

Donderdag reden we naar ons plekje op de parkeerplaats met de camper.

Vrijdag ochtend begon het, met je karretje in de rij om naar binnen te gaan met vele anderen, een stekje uit zoeken in een uitgezet vak en jezelf en de honden instaleren voor wat de dag je gaat brengen.

De manchesters lieten dit over zich heen komen, ik kon zelfs de gaasdeuren van de kar open zetten, ze bleven heel rustig en ontspannen, TOPsy ging dutten en Mr.Basil snuffelde en begroette langslopende mensen en honden even vriendelijk. Wat een indrukken kregen de honden zo mee. Wat een geroezemoes van geluiden.

De agility wedstrijd begon, ik verkende mijn rondje en startte met Mr. Basil, we liepen een mooi rondje maar ook een DK (diskwalificatie), snel naar de showring gerend met mijn kar honden zodat ik op tijd kon zijn voor de exterieur keuring, daar deed Mr.Basil gewoon vrolijk zijn ding met Janneke als zijn handler en hij kreeg een 1e plaats Uitmuntend CAC en CACIB, de keurmeester was gecharmeerd van hem, zijn gangwerk en karakter. Super!

Daarna terug gesneld naar de agility ring, waarbij ik net op tijd was om met TOPsy te lopen, helaas, deze handler was even de weg kwijt en TOPsy liep zo een disk. Nu nog twee rondjes agility lopen, beide werden mooie leermomenten en dan de avond in de camper overnachten.

Zaterdag verliep eigenlijk net zoals vrijdag maar dit keer kreeg TOPsy een 1e plaats in de agility en Mr. Basil een Zeer Goed en 1e plaats in de Open klasse, dit vrouwtje werd wel steeds vermoeider. De honden waren zichtbaar moe maar bleven goed werken en vrolijk.

Zo werd het al snel zondag, de laatste dag van de show en alleen mr. Basil hoefde “alleen maar”agility te lopen. Zijn handler werd wel steeds vermoeider maar Mr.Basil werkte ondanks dit slopende weekend nog steeds kei hard. Hij concentreerde en hij liep onverwachts een eerste plaats.

Hij loopt nu een half jaar af en toe een wedstrijd en zijn grootste struikelblok tot nu toe is zijn focus en concentratie. Het onderdeel paaltjes is zeer moeilijk voor jonge honden en Mr.Basil. Maar de kleine man overwon dat probleem en schitterde.

Ik ben zo blij dat ik dagelijks gebruik maak van Puur Tranquil poeder voor Basils rust in zijn hoofd en bij grotere mate van stres de druppels van Phytonics Strezz inzet. Het werkt gewoon, ik merk dat het mannetje hier veel baat bij heeft. De ene hond heeft gewoon even wat hulp nodig en dan is Puur Tranquil en Phytonics Strezz er om ze te helpen.

Zondag avond waren we wel alle drie erg rustig thuis op de bank en we moesten even bijkomen van het geweldige wekend in Leeuwarden.

Wat een prikkels, wat een drukte maar wat een leuk evenement.

Wat een geweldige honden, ze zeggen dat terriërs drukke honden zijn, maar daar ben ik het maar gedeeltelijk mee eens, ze hebben zo hard gewerkt, mijn toppers.

 

Doils fit oil voor mijn honden.

Mijn sporthonden.

Al geruime tijd let ik op de voeding van mijn sporthonden.

Al vroeg in mijn agility carrière kwam ik tot de ontdekking dat we ook in de hondensport op Omega 3 vetzuren moest letten. Na een knie blessure van mijn eerste agility hond Kyra in het jaar 2000, leerde ik dat ze een combinatie van Chondroitine en Glucosamine met Omega 3 nodig had voor haar herstel. De omega 3 vetten hielpen bij de opbouw van de celmembramen, zo konden voedingstoffen beter getransporteerd worden door het lichaam heen. Zonder de Omega 3 kon de Chondroitine niet echt iets bereiken. Die Chondroitine en Glucosamine had ze weer nodig voor haar kraakbeen en gewrichts herstel, pijnbestrijding, functie verhoging en stijfheid vermindering. Omega 3 werkt ook als een natuurlijke ontstekingsremmer, het beschermt tegen allerlei ziekten.

Na haar blessure heeft Kyra nog onverwachte jaren met plezier agility bedreven en haar is nog een lang leven gegund zonder pijn. Ik ben blij dat ik destijds de werking van Omega 3 ontdekt had.

Ik gaf Kyra destijds een Chondroitine/ Glucosamine mix met een Zalm olie. Niks  mis mee in het begin, maar naar mate de tijd verstreek werd de kwaliteit van de Zalmolie steeds minder. Dit kwam mijns inziens vooral door dat de zalm gekweekt werd. Ik ben een aantal jaren geleden veranderd naar de Doils Vital. Deze heeft een hoge concentratie vetzuren EPA, DHA en ETA met een toegevoegde natuurlijke vitamine E. De herkomst van deze vis is verantwoord doordat de diepzee- vissoorten duurzaam worden gevangen. Nu weet ik zeker dat mijn honden geen verontreiniging binnen krijgen.  Het is een klein flesje en ik dacht eerst dat het daarom maar heel kort meeging en heel duur zou zijn. Het grote verschil hier is dat ik niet veel olie nodig heb om de dagelijks benodigde hoeveelheid te geven. Een pipet met maataanduiding zit er bij. Ziva krijgt 2 ml per dag en de kleintjes krijgen 1 ml. Zo gaat mijn flesje lang mee en blijkt het helemaal niet zo duur uit te werken.

Ik geef mijn honden in de ochtend een vers vlees mix, uit de diepvries zit het gemalen in een rol. In de middag krijgen zij een geperste brok op maat van Prins. Omdat ik vind dat de Omega 3 heel belangrijk is krijgen ze dan de Doils Omega 3 olie erbij. (Ziva en Mr.Basil krijgen de Vital en TOPsy krijgt de Skin variant.)  In de brok zit wat mij betreft niet genoeg Omega 3 olie en de vleesmix kies ik maar 1 keer per week de mix met vis omdat die wat vetter is. Daarbij krijgen zij dagelijks de Muscle Mass poeder van Puur. Hier zit dan de Chondroitine en Glucosamine ook in samen met nog meer aanvullende supplementen voor de sporthond.

Ziva krijgt dan nog de Cholodin voor haar wat vage oudere brein, deze tabletten helpen vooral de oudere hond weer een tikje alerter en meer aanwezig te zijn. Zonder is Ziva echt een beetje afwezig.

Mijn sporthonden hebben tot hogere leeftijd nog met veel plezier agility gelopen, de jongste pensioen leeftijd is nu Ziva die met 10.5 jaar met pensioen mocht door een beginnende spondylose in haar rug. Ik vind dat best een hoge leeftijd voor een sporthond maar het belangrijkste vind ik, is dat je hond lang en pijnvrij gezond en blij oud mag worden. Zo kunnen ze nog jaren mee op vakantie, wandelen en zwemmen en weet je dat je het beste hebt geboden aan je vriend of vriendin die altijd aan je zijde staat.

Katja,

en een high five poot van Ziva, Dayzee, TOPsy en Mr.Basil

Het is koud, hoe gaat dat met sporten?

De winter komt er aan.

Nu het weer kouder wordt let ik extra goed op de warming up een koeling down bij het trainen van mijn honden. In de zomer warmen we een paar keer een paar minuten op, samen met mij joggen ze met een paar korte sprintjes en een beetje draaien, buigen en strekken omdat we in de zomer juist meerdere korte stukjes trainen om oververhitting te voorkomen. Maar in de winter is er meer aan de hand. In de winter hebben we een langere warming up routine en probeer ik de trainings sessies ook iets langer te doen, dus in plaats van drie keer vijf minuten trainen doe ik dan één of twee keer een maximale training van 10 minuten zodat ze niet steeds hoeven af te koelen en opgewamd te worden.

Mijn Manchester terriërs hebben het nog sneller koud dan de Mechelaar met wollige ondervacht dus zij krijgen al sneller een vest of jas aan. Bij het naar buiten gaan om te wandelen in de kou of bij regen eisen zij zelfs een jas aan, anders willen ze niet eens mee. Een jas is echt niks truttigs bij een hond zonder ondervacht, de spieren hebben te lijden en onderkoeling ligt op de loer. Een speciale jas ( Back on Track) houden ze zelfs aan bij de warming up en deze gaat pas af als we  bijna de ring in gaan en weer onmiddellijk aan bij het uitlopen. Als de honden in de koude auto moeten wachten op hun beurt houden ze een dikkere jas aan en liggen mijn honden op een dikke schapenvacht in de auto bench.

We letten ook op voeding en de voedings supplementen, zo gebruik ik het  hele jaar door ter ondersteuning voor de spieren de Doils Joint, elke ochtend 1 ml voor de kleintjes. Om herstel te bespoedigen in de pezen en gewrichtsbanden, voor botten, nagels, kraakbeen, en te zorgen voor een goede dichte vacht gebruik ik sinds kort de Silicium van Puur. De vacht van een Manchester heeft in de winter vooral te lijden, het wordt dan dunner. Ook de oude Ziva die met pensioen is krijgt elke dag een portie. Deze krijgen zij in de avond over hun voer, het wordt prima opgegeten. Omdat ik maar 5 ml nodig heb voor de kleintjes gebruik ik een spuit om het vloeistof uit de bovenste reservoir te halen, zo kan ik toch nog netter doseren.

Ten stotte; We gaan de koude weer trotseren, let goed op je honden, vooral die met korte vachten kunnen problemen ervaren bij extreme koude. Trek ze gerust een jas aan. De gemeente gaat ook weer zout strooien, laat je hond zo min mogelijk op het strooizout lopen, zodra je thuis bent zo snel mogelijk de zout er af wassen zodat de hond het niet oplikt en zichzelf vergiftigd. ( Strooizout bevat natrium, meestal zware metalen en anti klontermiddel ) Strooizout met dooiwater is dus ook zeer gevaarlijk. Een paar milligram per kilogram hond of kat kan al dodelijk zijn. Voor de wandeling kan je de poten al insmeren met Vetramil Paw wax, dit beschermt de poten tegen het invreten van de zout in de huid en kloofjes door de kou. Na de wandeling en nadat je de poten goed hebt schoongespoeld kan je de poten weer behandelen met Vetramil Paw wax voor het herstel. Het is niet giftig als de hond het toch zou oplikken.

We wensen iedereen  fijne en veilige winterse wandelingen toe,

 

Kleine jongens worden groot.

We hebben een reu.

Voor het eerst sinds 1990 heb ik een reu genomen.

Een wijs besluit wat de samenstelling van ons roedeltje betreft.

We hebben hier wat problemen met  de teven die mekaar niet kunnen uitstaan. Dayzee en Ziva, de Mechelaar teven,  zij hebben in het verleden teveel problemen gehad samen en teven vergeten nooit. TOPsy merkte een afwijking in Dayzees plaats in huis en vond dat ook zij hier wel heel leuk aan mee kon doen. Resultaat, drie teven waarvan er maar 2 goed met mekaar overweg kunnen. Dayzee is inmiddels het enigst kind in huis bij vrienden van ons waar zij dagelijks mee gaat om te helpen met de Triathlon training van meneer en gezelschap houdt tijdens zijn conference calls.

Toen BATtys ouders een herhaal nestje zouden krijgen werd ik al verleid door de mogelijkheid een broertje van ons veel te vroeg gestorven prinsesje te kunnen verwelkomen. Spannende tijden braken aan en precies op de verjaardag van BATty, werd het nestje geboren. Een teken dat we ons niet meer moesten laten weerhouden door ons verstand maar ons hart moesten volgen.

Mr.Basil kwam vele lange weken later en hij is geweldig!

Kleine jongens worden groot. Mr.Basil heeft op 11 maanden leeftijd zijn sexualiteit ontdekt. Op een wedstrijd was hij gezellig aan het buurten met een teefje, nou is dat niet ongewoon, hij is super sociaal en begroet elk hond vrolijk , uitbundig en met gepaste respect. Na 5 minuten meldt de eigenaar van het teefje dat ze loops is.

Oh jee, denk ik, maar omdat  Mr.Basil haar niet probeerde te rijden of andere opdringerige dingen met haar wou doen vond ik dat hij zich prima had gedragen. Eenmaal weer thuis en uitgerust van het weekend begon het gedoe, wat was hij vervelend!!! In plaats van spelen met TOPsy probeerde hij bij elke beweging die zij maakte haar te bespringen en te rijden. Arme TOPsy. Ze werd er helemaal verdrietig van.  Mr.Basil zelf snapte er ook niks van, hij wou van alles maar mocht niks. Ik  heb het 2 weken aangekeken, met de plantenspuit in de aanslag als hij TOPsy’s leven een hel maakte maar toen was de maat vol. Maar hoe gaan we dat nou oplossen? Hij is veel te jong om te castreren, bovendien zou dat een allerlaatste oplossing zijn voor ons. Hij is een perfect gebouwde  sterke reu met een fijn en lief karaker, ok, dan wat??

Ik herinnerde mij een cursist met een vervelende jonge reu en met de concentratie van een fruitvlieg. Hij was zo bezig met zijn hormonen, die zaten hem helemaal in de weg. Deze reu kreeg op gegeven ogenblik de Hypersex Druppels van Puur. Een aantal weken later ging het gedrag in de les ook veel beter.   Dus,  Mr.Basil ook aan de Hypersex druppels. En warempel, hij laat nu TOPsy met rust, ze kunnen weer gewoon spelen. Hij is weer beter aanspreekbaar buiten en zijn neus gaat niet de hele tijd naar de grond. Super! Om zijn pubertijd door te komen blijven we de Hypersex druppels gebruiken, kleine moeite , groot plezier.

Ook een reu kan leuk zijn, mits hij niet alles wil bespringen 😉

Poot en likjes van Ziva,  TOPsy en Mr.Basil

Katja Slippens

Agility trainer en hondenliefhebber.

Jippie, vakantie!

Ik ga op vakantie en ik neem mee.

Eindelijk weer eens op vakantie, heerlijk er op uit voor langere tijd met mijn honden.

Nadat in december 2019 onze vakantie naar Frankrijk in het water was gevallen door een ongeluk met de camper onderweg, was het inpakken en voorbereiden van de reis weer even spannend. De lange reis ging ik dit keer alleen maken, Tom moest in de kas blijven om te werken.

Op onze planning stonden veel wandelingen in bossen en bergen gepland, naar de kust om te zwemmen en een wedstrijd in Spanje.

Sommige dingen liggen al standaard in de camper zoals de Puur Trauma druppels voor een ongelukje bij bijvoorbeeld vallen of stoten, Vetramil honingzalf voor een wondje of snee en de Phytonics Strezz druppels voor een wat stressige hond bij nieuwe situaties. Mr.Basil de manchester Terrier Pup had wel even de Strezz druppels nodig toen de prikkels tijdens de reis en de wedstrijd hem iets teveel werden. Blij dat ik ze altijd standaard bij me heb.

Dit jaar nam ik een leuk tasje mee met belangrijke inhoud: De Puur ongemakken kit; hier zat al een mooi nieuw klein tubetje Vetramil honing zalf in, de Puur Trauma druppels, een tekenhaak die ik gelukkig maar 1x heb hoeven gebruiken, en de Puur Plantago, voor de darmen als ze bijvoorbeeld iets verkeerd hebben gegeten. Je weet wel: van de straat, bah! Iets wat die van mij natuurlijk vooral langs de weg op die vieze parkeerplaatsen doen of op het strand dan een lekkere dode krab of vis snel oppeuzelen.

Onze reis verliep voorspoedig, we hebben heerlijk in de Franse bossen gewandeld en Ziva de Mechelse herder Agility Kampioen heeft ontspannen in de zee gezwommen. Met dank aan de STOP Animal bodyguard druppels die ik vlak voor vertrek en weer na 2 weken aan alle honden heb gegeven heb ik welgeteld 1 teek gezien de hele vakantie. Door Franse bossen, Pyrenese bergen en over hete zandstranden gelopen. Bij twijfel of de teken in een gebied wel zo hongerig waren dat ze toch mijn honden zouden willen oppeuzelen, heb ik als voorzorg de honden soms nog even met de STOP ProtecTick Spray behandelt. Ook heb ik in de avond als de muggen uitkwamen even de spray gebruikt, ook op mijzelf. We werden niet geprikt.

Ik ben blij dat we dit keer geen ongelukken hebben gehad, maar belangrijk is om er op voorbereidt te zijn, zo gaan er bij mij ook de volgende aanvullende artikelen altijd in de camper mee.

Vetramil paws Wax, voor het geval de voetzooltjes extra aandacht nodig hebben bij kloofjes. De Vetramil Clean Spoelvloeistof voor als het nodig is een wond uit te spoelen en schoon te maken, deze zorgt voor een voorspoedig herstel. Puur Laryngo, voor de, luchtwegen. Dit neem ik altijd mee voor het geval ze last gaan krijgen van een hoest of kuch, dan ben ik er snel bij. Puur Myo, voor de spieren, als ze erg intensief gesport hebben om hun spieren te ondersteunen bij herstel en tegen spierpijn.

Mocht je een hond hebben met een gevoelige of lichte huid dan zou ik zeker ook een zonbescherming meenemen, de Puur Sun Cream bijvoorbeeld.

Onze vakantie was voor herhaling vatbaar, we hebben zonder problemen of kwetsuren onze vakantie genoten. Ziva heeft veel gezwommen iets was waar zij ontzettend van kan genieten nu ze met pensioen is.  TOPsy heeft een eerste plaats op de wedstrijd in Spanje gelopen, super knap daar we de laatste tijd niet veel meer getraind hebben. Mr. Basil heeft veel nieuwe indrukken op gedaan zowel in de camper als daarbuiten, hij is toch een beetje een “Corona hondje”. We hebben alle vier heerlijk gewandeld, zowel los als aan de canisport tuig.  Heerlijk!

Volgend jaar weer.

Katja, Ziva, TOPsy en Mr.Basil

 

Ik wou dat ik twee hondjes was, dan kon ik samen spelen.

Hoeraaaaa, en jongen!

Net twee jaar nadat TOPsy haar intrek had genomen in ons huis en hart mogen we Mr. Basil welkom heten. Totaal onverwacht kwam hij op ons pad, ik kon echt geen nee zeggen. Mr. Basil is namelijk de broer van onze BATty. BATty overleed plotseling en nog voor haar 2e verjaardag aan een hermangiosarcoom zij heeft een heel diep gat in ons hart achtergelaten, we missen haar nog altijd enorm. Niets kan BATty vervangen, zij blijft dat bijzondere kleine zachtaardige terriër meisje. Maar het leven gaat door en we moeten verder. Het bijzondere aan Mr. Basil is dat hij niet alleen dezelfde ouders heeft als BATty, maar hij is ook nog eens op dezelfde dag geboren, precies 4 jaar later. Het moest gewoon zo zijn, het is voorbestemd. Mr. Basil mag bij ons zijn streken uithalen en zijn talenten laten zien. Op dit ogenblik zijn die talenten al volop aanwezig, hij is stoer, nergens van onder de indruk, eigenwijs, rap, lief, stout, we zijn helemaal ondersteboven van hem. TOPsy en Ziva vinden hem best wel lief, vooral als hij slaapt en geen streken uit haalt. TOPsy vind tikkertje spelen met hem erg leuk, vooralsnog is zij sneller. Ze is erg blij dat er nog een terriër is om terriër type spelletjes mee uit te halen en samen te slapen in de zon. Ze horen bij elkaar, zo leuk samen een eenheid.

Ik ben benieuwd, de eerste reu sinds een jaar of 30 en na acht teefjes op rij. Ik heb mezelf altijd een teefjes mens beschouwd maar de samenstelling van de roedel op dit ogenblik maakt het een verstandigere keus om een reu te nemen. We gaan het zien en van de rit genieten.

Je kan Mr. Basil en TOPsy volgen op hun facebook pagina, video’s en foto’s van hun leven en training als Agility hond.

 

 

 

 

 

Afscheid van BATty.

Mijn kleine Prinses is er niet meer.
 For English, scroll down.

Maandag 22 oktober piepte BATty en was ze ongemakkelijk, ze kon zich geen houding geven, ze had duidelijk buikpijn. We gingen meteen naar de dierenarts, haar tandvlees was  heel bleek. Hij nam bloed af en ze had bloedarmoede, hij bekeek met een echo haar buik op zoek naar het bloedverlies maar vond geen directe oorzaak. Hij wist niet wat er mis was en  we gingen met pijnstilling en anti misselijkheids prikje naar huis. Woensdag vond ik het toch weer mis, we gingen weer naar de Dierenarts, nu weer bloed geprikt en de waarde was nog meer gezakt. Meteen een afspraak bij een internist maken was het advies. We kregen die afspraak, donderdag bij de Specialistische Dierenkliniek Utrecht, bij dr R van Noort. Hij vond haar ook te bleek, onderzocht haar grondig en nam meer bloedtests af, we moesten op de uitslagen wachten, deze waren eindelijk vrijdag avond beschikbaar. Geen antwoorden nog, dus we maakten een afspraak voor een echo, maandag. Ondetussen kon BAtty niet meer meer dan een klein sprintje trekken, haar energie nivo was  flink gezakt en ze had buik pijn.

Maandag een week later, de echo, hieruit bleek er  “iets ” te zitten bovenin de darm, vlak bij de maaguitgang en pancreas, het  zag er niet goed uit. Er zou geopereerd moeten warden, dat was al zeker. Donderdag was de Weke- delen chirurg Dr Gert ter Haar pas beschikbaar, weliswaar zat hij helemaal vol maar er zou een plekje vrijgemaakt worden voor BATty, het was spoed, dat was duidelijk. BATty’s gestel ging ondertussen zienderogen achteruit, ze veranderde van een levenslustige actieve  blije  terriër naar een heel rustig hondje die  de hele dag in haar mandje sliep.

11 dagen na de eerste verschijnselen: Donderdag zijn we met de camper naar de kliniek gereden, het zou een dag van wachten worden en ik wou BATty niet in een hokje alleen binnen achterlaten. Na de lunch kwamen ze ons halen.  Een gesprek gehad met Dr ter Haar en hij was heel sympathiek en rustig. Hij wou eerst een CT scan maken zodat hij een idee zou hebben waar het probleem lag, dit kon in de  narcose meegenomen worden. Na een tijdje kwam hij ons  opzoeken, het was  nog steeds niet goed duidelijk,  hij wou ook graag een CT met contrast vloeistof maken, daar stemden we  mee in. Weer later kwam hij terug. Hij was zeer ongerust, hij hoopte op een abces, maar… het zat op een hele vervelende plek. Hij ging  haar openmaken en te kijken  wat de mogelijkheden waren. Na een tijdje werden we boven bij de operatie kamer geroepen. De chirurg schudde zijn hoofd verdrietig. Het tumor gevaarte was zo groot en helemaal om haar darm gegroeid. De openingen van de pancreas, maag en de gal waren erbij betrokken. Het zou onbegonnen werk zijn om dit te verwijderen. Hij verdacht het een hemangiosarcoom (Tumor van de bloedvaten)  te zijn, het was niet chirurgisch te verwijderen zonder een cholecystoduodenostomie uit te voeren. ( verbinding maken tussen gal en darm) Ook pancreas sap afvoer zou een probleem zijn. Er was onvoldoende kwaliteit van leven voor BATty als ze het zou overleven. Ik heb mijn honden altijd beloofd dat ik ze nooit onnodig zou laten lijden. We hebben samen besloten haar niet meer wakker te laten maken en hebben afscheid van haar genomen. De arts heeft haar heel netjes weer gesloten en we hebben haar mee naar huis genomen. Het regende ondertussen heftig en is de hele dag blijven  regenen, alsook onze tranen van onmacht en intens verdriet. 

Vrijdag is de zon gaan schijnen, we hebben met de 3 andere honden gewandeld in het bos en later die middag is BATty begraven nadat de  andere honden ook afscheid van haar hebben genomen. Het is niet te bevatten, waarom een jonge blije hond zo een  heftige ziekte kan krijgen. Veel te jong en nog haar hele leven voor zich, wreed van ons vandaan gerukt. Ik kan het niet begrijpen maar het is helaas zo. Het is geen  vreselijke droom waarvan we straks badend in het zweet wakker van gaan worden. Het is echt zo, geen BATty die heerlijk in mijn trui naast mijn hart ligt te slapen, geen knuffels, hapjes en likjes terwijl ze tegen je opstuitert. Geen opspringende terriër die tijdens de agility blaft dat ik eens moet opschieten, geen wandelingen door de bergen met  alle meiden, ze heeft zelfs nog niet leren zwemmen. We waren nog niet klaar met mekaar, ik wil geen BATty moeten missen, ik wil mijn BATty terug! Tranen vloeien terwijl ik  onzinnige dingen in huis probeer te doen, mandjes en  jasjes van BATty opruimen, elk jasje heeft een verhaal. (Die zonder verhaal ga ik weg doen). BATty is beroemd om haar  kleertjes ,  tuigjes en riempjes. Elk riempje die ik vind brengt een huilbui teweeg, elk jasje een dicht geknepen keel en rode ogen van het huilen. Dit is zo ongelofelijk zwaar voor Tom en mijzelf. Gelukkig hebben we de steun van mekaar en onze drie mechel meiden. Maar……

Mensen, geniet van alle kleine dingen in het leven want eens zal je ervaren dat het grote en belangrijke herinneringen zijn. Leef nu!

p.s. ( Onze dierenarts en Dr Ter Haar vonden dit een zeer uitzonderlijk geval, zoiets hebben ze nog nooit meegemaakt, het is niet genetisch maar een enorme vette PECH)

BATty, playlist.

Fetching the puppy, first day at home.

BATtys last agility runs, Norwegian Open.

ENGLISH: My little princess has left us. Our hearts are filled with grief and sadness. Its like somebody has ripped the world out from under us.
No more jumping up and barking, telling me to hurry up and run agility. No more snuggling in my jacket, close to my heart. No more long walks up mountains and meadows with your big sisers. No more long trips to far away places. There is so much we wil miss now you are gone. It is unbelieveble, and I still can not put my mind around this. WHY? I ask, why would anything this exceptionally horrible happen to my little BATty? Sometimes there are no explanations, there is nothing we could have done to change the outcome. It makes me so sad that no body could do anything to prevent her from leaving us. Sometimes these things happen, is the only explanation the Vet could give us. Go my little BAT, go, fly high and stay safe till we meet again. You will Always be in my heart, ALWAYS. My God! This is so painfull, my eyes have not been dry and my throat is closed tight. I can not believe this is actually happening.
Edit: The vet thinks it was a hemangiosarcoom, but even if it was not that, the tumor was so complicated around the duoderm and entry’s to stomach, pancreas and gal he woudl have to perform a cholecystoduodenostomie and she would have to have chemotherapie with litte hope of full recovery only to be hurting the dog longer. We chose not to let her suffer longer, she was rapidly deteriorating these last days and yesterday only stayed in her bed sleeping, she was not our happy dog anymore but in pain. We did what was best for BATty but she leaves a terrible hole in our hearts. I can not stop crying.

BATty, the Manchester terriër.

BATty, the Manchester terriër.

Kennelnaam, Express Speedy z Vejriho hnízda.
(BATty staat voor Blazing Amber Terriër en slaat ook op haar vleermuis oren. Onze honden school heet namelijk Blazing Amber Training.)
BATty kwam vrij onverwacht ons huis binnen.
Ik stond al een aantal jaar op de lijst voor een Parson Russel terrier, ik wou namelijk een kleiner hondje erbij naast de drie mechelaren die nu nog hadden. Eindelijk werd het nestje geboren waar ik op wachtte van een agility hond die ik kende, maar het was maar één pupje. Voor mij zat er niks bij. Ik ging dus op zoek naar een Parson . Via mijn vrienden op facebook informeerde ik en kwam ik steeds meer te weten of zijn gedrag, nog meer als ik al eerder wist en vooral het feit dat de hond juist van nature uit luid moest blaffen beviel me steeds minder. Ze zouden hard moeten zijn en onverbiddelijk doorgaan met de aanval op een vos of iets dergelijks. Dit leek met toch niet zo een goed idee met de Mechel meiden is huis. Ik heb namelijk nog drie Mechelse herder teefjes en nog een extreem exemplaar erbij in het klein, nou dat was misschien wat heftig.
Ineens kwam op de Facebook pagina van een Tsjechische vriendin een vreselijke schattige foto. Wat is dat!??? Dit pupje zocht een huisje, ze was geannuleerd door een Italiaanse koper en mocht volgende week het nest verlaten. Ik ben meteen gaan uitzoeken wat de eigenschappen van een manchester terriër zijn, via Google en via vrienden op FB weer nieuwe MT vrienden gevonden die meer konden vertellen over het ras en ook de bloedlijnen kenden van de ouders, allemaal gaven groen licht voor dit pupje. Ik zag video’s van haar moeder en oom in de agility en was verkocht. Ik maakte contact met Veronica Tobolkova, haar fokker en we PB over en weer in gebrekkig Engels. Ik zocht op internet de gezondheids eisen en onderzoeken en verzekerde mezelf dat het met de FCI papieren goed zat . Deze FCI erkenning is nodig als ik later met haar in de agility op een Wereld Kampioenschap wil uitkomen. De laatste horde moest nog genomen worden, speelt ze? Apporteert ze? Dus Veronika maakte een video van de 4 pups tijdens spel, en dat ze een sok weg gooide en de pups er samen achterna gingen en terug brachten, ze deed sjor spelletjes voor me met het pupje en ik was helemaal verkocht. Ik kom haar halen zei ik en drie dagen later zaten we in de camper richting Tsjechië. ( 1000 km enkele reis)
Ik was nog op tijd om het hele nestje te zien en ik vond ze geweldig, moeder was sociaal en open, oma was er ook bij en zij lag heerlijk op mijn schoot te snurken. Terug naar huis met een inie mini hondje, sneeuwstormen onderweg trotserend was het al duidelijk dat we gauw een jas moesten kopen voor haar onderweg langs de snelweg. Inmiddels heeft ze er meer als ikzelf.
Ze heeft ons hart gestolen.
Ik ben haar gaan trainen als een mechelaar, Ik ga agility met haar doen. Dus veel puppie spelen, balance oefeningen en korte denk spelletjes, zij heeft haar aanpassingen. Je hebt toch dat terriër trekje, af en toe kijkt ze je aan en dan mag je het mooi zelf doen. Ik weet haar er altijd wel weer van te overtuigen dat ze uiteindelijk toch doet wat ik van haar wil en ze dan denkt dat ze het zelf verzonnen heeft. Je moet een terrier toch wat foppen heb ik geleerd. Ze doen het niet voor jou, ze doen het zoor zichzelf. Het is een klein hondje, daarin verschilt ze dus van de mechelaren, ze blijft dichter bij je werken en van je af sturen kost meer tijd om aan te leren. Ze is met running contacts bezig in de agility en het sturen gaat al enorm leuk en snel.
Ik beleef elke dag als een avontuur, ze steelt ieders hart, is al een beroemdheid op het agility veld, ze is een diva, ze is niet keihard, ze is gevoelig maar kan ook heel stoer zijn. Ik vind het fijn dat als ik aan geef dat iets echt niet kan ze dat accepteert. Dit gedrag voorkomt dat ze in grote problemen komt met de Mechel meiden. Als één van hun aangeeft dat ze te ver gaat luistert ze ook en gaat ze niet over hun grenzen heen. Dit is wel nodig, ze is immers kleiner. Nu een 7 kilo en 37 cm hoog en ingeschreven voor haar eerste show in Eindhoven, ik ben benieuwd welke avonturen we met haar gaan meemaken.
BATty heeft een eigenown facebook page,

En een eigen Youtube kanaal.
Ik heb een Hondenschool, gespecialiseerd in Pups, balance en controle training , pre agility en wedstrijd agility training en coaching. http://www.blazing-amber.nl


ENGLISH:
(BATty stands for Blazing Amber terriër and about her bat ears. Our dog school is called Blazing Amber Training.)
Batty came rather unexpectedly in our House.
I was on the list for a number of years for a Parson Russel terriër, I wanted a smaller dog in addition to the three Malinois that we have. The litter was finally born of an agility dog I knew, but it was only one puppy. There was none for me. So I went looking for a Parson. My friends on facebook informed me and I came to know more and more of his behavior, even more as I previously knew and especially the fact that the dog had to bark out loud just naturally pleased me less and less. They would have to be hard and inexorably proceed with the attack on a Fox or something like that. This seemed to me not so a good idea with the Mali girls her at home. I already have three Belgian Malinois females and another copy of that in a small size, well that was maybe too much.
All of a sudden on the Facebook page of a Czech girlfriend an awfully cute picture was posted. What is that!??? This puppy was looking for a home, she was cancelled by an Italian buyer and would next week leave the nest. I immediately started to find out more about the Manchester Terrier, through Google and through friends on FB I found more new MT friends that could tell about the breed and also the blood lines and they knew the parents, all gave green light for this puppy. I saw videos of her mother and uncle in the agility and was sold. I made contact with Veronica, her breeder and we talked over and over again in poor English. I searched on the internet about the health requirements and assured myself about the FCI papers. This FCI recognition is necessary if later with her we would manage a World Championship. The final hurdle was yet to be taken, does she plays with her owner? Retrieve a toy? So Veronika made a video of the 4 pups during play time, and that they are playing with a sock she threw away. Together the pups went and brought it back, she did tug games for me with the puppy and I was completely sold. I’ll come and get her I said and three days later we were in the camper direction Czech Republic. (1000 km one way)
I was still on time to see the whole litter and I found them to be great, mother was open and social, grandma was there too and she lay on my lap and slepte. Driving back home with a mini dog, snow storms on the way-defying it was already clear that we had to buy a coat for her soon on the road along the highway. Meanwhile, she has more coats than I do.
She has stolen our hearts.
I am going to train as a Malinois, I’m going to do agility with her. So we did many puppy play times, balance exercises and short think games, she has her adjustments. You have that terriër caracter, occasionally she looks smug at you and then you can do it yourself. I know its my job to convince her to always eventually do what I want and let her think that its her idea. I have a terrier. They don’t do it for you, they do it to please themselfs. It is a small dog, this so differs from the malinois, she remains closer to you to work and send away takes more time to learn. She is learning running contacts in agility and it is fun and fast.
I experience every day as an adventure, she steals everyone’s hearts, she is already a celebrity on the agility field, she is a diva, she is not rock hard, she is sensitive but can also be very tough. I like that if I tell her somethins is really not ok, she can accept that. This behavior prevents her from getting in big trouble , with the Mali girls. If one of them indicates that she has gone too far, she listens and accepts it. This is really necessary, she is so much smaller. Now she is 7 kilo and 37 cm high and enrolled in her first show in Eindhoven, I’m curious what adventures we experience with her.
Batty has her own facebook page
And her own Youtube Channel. Vlog:
I have a dog school, specializing in Puppies and agility, balance and control training, pre match agility training and coaching. http://www.blazing-amber.nl

BATty’s eerste agility jaar

BATty is nu 1 jaar oud.

(Blazing Amber Terriër)

Vanaf haar puppy tijd hebben we kleine  trucjes en oefeningetjes gedaan ter bevordering van balance en controle over haar lichaam. De bewustwording van al haar poten, ook achterpoten en het leren concentreren en samen werken met het baasje voor wat lekkers of spel. Leren samen spelen is enorm belangrijk in deze eerste fase.

Als opsomming heb ik een paar filmpjes gemaakt hoe ze er nu voor staat.

Haar Graduation Video van haar Running contacts  class bij Anne Lenz

Haar Handling Video tot haar eerste levensjaar.

Wat haar ontwikkeling was gedurende haar eerste levensjaar kan je ook zien op haar VLOG pagina op YouTube.

Het is echt heel anders om een Manchester terriër te trainen  in vergelijking met de training van de Mechelse herders waar ik in 2002 mee begonnen ben in de agility biedt het weer hele nieuwe uitdagingen. BATty krijgt uiteraard net als de andere meiden van Prins hondenvoer de geperste brok, en van de producten van NML health krijgt ze elke dag de Muscle Mass poeder en de Doils Vital olie, dat zie je goed terug door haar bespiering. BATty is in een prachtige conditie. Hier wordt je vrolijk van.