Tag archieven: katja Slippens

De kerstvakantie verliep niet naar verwachting.

De kerstvakantie verliep niet naar verwachting.

Donderdag na het trainen vertrokken we om 10 uur s’avonds richting het zuiden.
Het plan was om bij Reims te overnachten en daar in de ochtend Dayzee af te geven aan Kate die vanuit de UK naar Reims was afgereisd. Dayzee zou met haar meegaan om te ski-jorren in de Franse Alpen en wij zouden dan verder zuidelijk rijden om in de Pyreneeën kerst te vieren met familie.
Om 12 uur s’nachts schrok ik wakker, ik was wat weggedoezeld in de bijrijderstoel. De camper was in een flauwe bocht naar rechts blijkbaar rechtdoor gereden en met zijn linker voorwiel had hij de betonnen wegafscheiding geraakt, nu gleden we als het ware luid piepend de weg weer over naar rechts, twee banen van de snelweg over, dan over een stukje vlakke berm, een talud met bosjes op, ik zette me schrap voor een botsing maar werd verrast door een zachte plof.
Even verward maar daarna opgekrabbeld bleek dat de camper was omgevallen en op de bestuurders kant was beland. Tom krabbelde ook op, net zo verrast als ik. Terwijl er een auto op de vluchtstrook stopte kroop Tom via de deur van de camper omhoog de camper uit. De deur was een dakluik geworden. De gearriveerde auto zette oranje lampen aan en de man stapte uit om bij Tom te kijken wat er gebeurd was.
De vriendelijke man had inmiddels de politie verwittigd, we waren in de buurt van Charleroi en daar spreken ze alleen Frans. Hij informeerde of alles met mij OK was en ik bevestigde en liet hem weten dat ik in de camper bij de honden zou blijven. De honden waren OK, TOPsy vond dat we nu wel konden uitstappen, de camper stond immers stil en dan gaan we altijd uit. TOPsy had in haar hok gezeten en haar deurtje ging nu niet naar voren open maar naar boven. Het duurde even voordat ik kon uitvissen waar Dayzee zich bevond, haar hok is onder het rechter bed, in de kast als het ware. Ik vond de ingang van haar hokje, zij zat op haar deur naar beneden te kijken naar mij en verwonderde zich waarschijnlijk wel wat over de situatie. Ziva had in de gordel op de bank gezeten, waarschijnlijk lag ook zij te slapen tijdens de plof. Ze ging van de bank naar plaatsing op het raam achter de bestuurder. Ondertussen was de politie gearriveerd, ook zij communiceerden door het dakluik met mij of alles “bon” was. Tom lieten ze blazen en nadat de eerste takelwagen was gearriveerd vertrokken zij weer. Achteraf had ik graag gewild dat ze Tom nader hadden laten bekijken door een ambulance aangezien hij geen weet meer had over wat er gebeurd was, hele vreemde procedures die Belgen.
De kleine takelwagen was uiteraard niet in staat om de camper op te hijsen en wij wachtten dan weer op meer hulptroepen. Ondertussen was ik wat bekomen en ging ik dingen regelen. ANWB gebeld, geen gehoor, NKC Hulplijn gebeld, geen goed nummer, weer een half uur later daagde het bij mij, we zaten in het buitenland en we moesten dan ook eerst 0031 toetsen. Stom dat het niet meteen op je polispasje staat. Maar gelukkig, nu goed getoetst en een vriendelijke mevrouw van de NKC gesproken en uitgelegd wat er was gebeurd. Geen zorgen mevrouw, zodra ze u in een hotel hebben gebracht belt u ons morgen weer met de locatie van de camper, alles wordt in orde gemaakt voor u en de camper terug naar NL.
Ik belde Kate om te vertellen wat er gebeurd was en wij spraken af dat zij Dayzee bij het hotel zou komen halen zodat Dayzee tenminste verder op vakantie kon en wij de rompslomp konden gaan afhandelen zonder een extra hond. En ik belde mijn moeder, zij spreekt Frans, ook zij stapte onmiddellijk in de auto om naar het hotel te komen. Het adres van het hotel zou ik aan beide later doorgeven.
Inmiddels hadden zich 3 takelwagens en 1 pionauto verzameld en ging er veel tijd in voorbereiding zitten, het bleek dat het linker voorwiel afgebroken was, later zag ik daar onderdelen van over de weg en in de berm liggen. Dat gaf wat complicaties. Terwijl zij overlegden pakte ik alles van waarde en wat we voor 1 overnachting konden gebruiken in een tas in. De puur trauma ging zeker mee. Het viel niet mee om spullen te vinden in een camper waar van alles uit kasten was gevallen, en 90 graden niet klopte. De koelkast lag op zijn rug, daar moest ik steeds overheen klimmen, de matrassen blokkeerden de weg, we liepen op de ramen en wanden en keken door het dak de straat over. Eindelijk had ik mijn schoenen gevonden, telefoons, tablets, autopapieren, brillen, portemonnee, veiligheids vestjes van Tom en Ziva gevonden en een extra deken meegenomen.
Toen de takel heren een plan van aanpak hadden gemaakt moesten we allemaal de camper uit, dus riemen gevonden en voor Dayzee een snuitje, de grote dames kunnen in stress situaties soms hevig op mekaar reageren en ik nam geen risico. Van een afstand keken we toe hoe de camper centimeter voor cm rechtgetrokken werd zodat ze hem weer rechtop konden zetten op een vlak stuk. Het ging heel langzaam maar daardoor is er bijna geen extra schade ontstaan.
De camper werd van voor opgetild en op een dieplader gehesen. Nu werden we weggebracht naar het hotel bij Charleroi. De mannen wilden alle honden achterin de grote bus tussen de pionnen zetten. Ik haalde snel de stoffen bench van Dayzee en zette Dayzee daarin, meer benches had ik niet en Ziva daar los achterin ging ik niet toelaten. Ik stapte met TOPsy in en hield haar op schoot terwijl zij probeerden TOM uit te leggen dat Ziva achterin moest. Daarna stapte Tom prompt in naast mij op het 3 zits bankje en zette gewoon Ziva tussen zijn benen in voor in de cabine. Soms is het handig als je geen Frans spreekt, wij gebaarden dat alles top was en we konden gaan waarop de beste man ook is ingestapt en is gaan rijden.
Na wat zoeken vonden we het Ibis hotel om 4 uur in de ochtend, achter een groot stalen hek liep een drukke man die meteen op de honden wees en vertelde dat er maar 1 hond per kamer toegestaan was. Ik legde uit dat 1 hond nog vanavond werd opgehaald, hij bleef volhouden en weer voor de zoveelste keer legde ik uit dat we er maar één hond hadden voor op de kamer en de andere, ( TOPsy) toch geen hond is. Verder vertelde ik hem dat we net een ongeluk hadden gehad en nu 4 uur later we gewoon een rustig plekje wilden om bij te komen. Hij bromde wat over kosten en ik ging akkoord, wat maakt mij op dat moment uit dat de kamer dan 50 euro duurder is als de advertentie op de hotelmuur? Pfft, eindelijk de honden in de kamer gedaan, Tom is even buiten gebleven om Kate op te vangen met Dayzee. Nog geen 20 minuten later arriveerde Kate en Dayzee stapte super happy in bij Jingo achterin de auto. Haar vakantie kon beginnen. Kate vertrok terug naar haar Ibis Hotel in Reims en nadat we allemaal weer een paar druppels Puur Trauma hadden genomen probeerden wij wat te slapen.
De volgende ochtend waren mijn moeder en Erik ook aan de ontbijt tafel en zij brachten ons naar de camper toe. Ik had inmiddels de NKC aan de telefoon gehad en zij gingen een vervangende camper regelen, deze verhuur camper zou dan naar de locatie van de oude camper gaan zodat de kapotte camper meteen terug naar NL kon.
Aangekomen bij het takelbedrijf stond onze camper daar op ons te wachten, van buiten viel de schade aan de bijrijders kant mee, bijna niks te merken van een ongeluk, van de bestuurders kant was duidelijk het afgebroken wiel te zien maar de wanden waren nauwelijks beschadigd geraakt.
Binnen was het een ravage, overal lag wat uit de kasten was gevallen en om de tijd te doden begonnen we maar op te ruimen. Je kon na het opruimen alleen zien dat er wat gebeurd was door de voetstappen op de wanden naast het raam en dat de mat van de vloer nu tussen de wand en de kast was geraakt doordat de kasten ontzet waren geweest. Deze mat zat helemaal klem. Na een tijdje kwam dan in de middag de verhuur camper met de dieplader. De beste man uit Enschede kon geen Frans en hij was niet voorbereid dat de camper niet de dieplader op kon. Ondanks dat ik aan de telefoon had uitgelegd dat het wiel was afgebroken. Gelukkig heeft mijn moeder het takelbedrijf kunnen overtuigen ( door extra geld te geven handje contantje) zodat ze de beste man konden helpen de oude camper op te laden anders stond het daar nu waarschijnlijk nog. Wat hun betrof zat hun taak er namelijk op, extra werk door opladen zat niet in hun rekening erbij en ze hadden het druk.
We hebben de lege verhuur camper zoveel mogelijk ingeladen met onze spullen maar het bleef een puinhoop, je kon niks vinden waarop wij besloten eerst huiswaarts te gaan en van daaruit weer verder te beslissen wat we met de rest van de vakantie gingen doen.
De reis naar huis ging prima, we hebben rustig aan gedaan en eenmaal thuis konden we even tot rust komen.
Onze camper stond inmiddels in Enschede en de verhuur camper hadden we tot begin januari. Eerst even een simpele kerst gehouden en daarna richting onze camper om wat spulletjes eruit te halen zoals belangrijke kabels voor TOPsy’s gps tracker. Ik heb een vriendin in Enschede wonen die we te weinig zien en we spraken af om te gaan wandelen samen, dit liep wat uit en we zijn een paar dagen bij haar gebleven totdat de vuurwerk herrie in Enschede wel erg luid werd. Daarop zijn we Duitsland ingevlucht om een rustig oud en nieuw te vieren in de heuvels.
We hebben een fijne korte vakantie gehad, lekker gewandeld, gegeten en campers gekeken, daarna naar Luxemburg afgereisd om Dayzee weer op te kunnen pikken zodat Kate weer verder op haar weg naar de UK kon. Einde van onze vakantie.  Maandag was de laatste huur dag maar we hebben de verhuur camper zelf weggebracht op dinsdag naar Enschede zodat we op de terugweg onze laatste spullen mee konden nemen. Achteraf was het handiger als we de camper naar Lelystad hadden laten transporteren maar de Enschede transport man wilde hem zo graag zelf houden om een bod op te kunnen doen bij Total Loss.
Ik belde eens om te informeren naar de gang van zaken met de NKC en AON, niemand wist wat? Het bleek dat ik zelf de melding aan moest maken van de schade en om een taxateur te laten kijken naar de camper, later bleek dat ik zelf de verzekering moest laten opschorten etc etc. Als je niet vaker een ongeluk krijgt is niet alles heel duidelijk kan ik je zeggen. De NKC pechhulp had immers gezegd, gaat u maar rustig eerst op vakantie, de rest wordt geregeld. ( ja, door wie?)
Op onze tour om een ander camper te bekijken waren we bij de originele verkoper van onze oude camper gekomen. Hij vertelde ons dat dingen die er bij de koop van de camper niet aan hadden gezeten ook nog steeds van ons waren en niet bij de verkoop opkoop hoorden. Dat had, nog de opkoper of de taxateur aan ons verteld. Voor ons waren dat de zonnepanelen, de dure LPG gasinstallatie en de TV. We meldden nog snel aan de taxateur dat we deze dingen niet bij de camper lieten. Wat een gedoe gaf dat uiteindelijk zeg!
De nieuwe opkoper wilde zelfs de zomer banden erbij hebben die bij ons nog in de garage lagen en die ruilen voor onze eigen gasinstallatie! Het werd steeds gekker. Uiteindelijk heb ik toegegeven en hem de gasinstallatie laten houden. Hij had toch de Michelin winterbanden van 1 maand oud nog onder de camper zitten, ik was het gezeur zo beu. Jan onze vriend in Enschede, is dan vrijwarings bewijs, TV en zonnepaneel gaan halen voor ons. De opkoper deed er 10 dagen over om na het winnende bod te betalen ofschoon hij meteen het rekening nummer had ontvangen van ons. Verder stuurde hij nog een rekening van de verhuur camper voor gas! Even vergeten dat mijn moeder een getal van 3 cijfers had betaald voor het op laten laden van de camper die zij naar NL zouden brengen (zijn taak) en dat er een bijna gevulde LPG tank onder de camper zit. Nu werd ik echt boos.
Het verhaal gaat gewoon door, je kan pas je verzekering en wegenbelasting opschorten als je het vrijwaringsbewijs hebt, dus ik heb langer betaald voor beide. En tot slot is er iemand overijverig bij de verzekering en royeert de camper zodat een hele nieuwe verzekering meer gaat kosten, gelukkig is deze fout hersteld, maar wat een gedoe zeg. Een flink aantal grijze haren verder hebben we het vooruitzicht om de nieuwe camper spoedig te gaan halen. De eerste afspraak was hij nog niet klaar, de tweede afspraak stormt het te hard, wat kan er nu nog gaan gebeuren in deze campersoap?

Het besef dat alles wel eens heel anders had kunnen eindigen dringt steeds meer tot ons door, bij één ongeluk kan je blijbaar zoveel geluk hebben dat je gewoon rustig omkiepelt op een zachte plek en tijdstip dat je geen ernstige schade toekkomt. Toch hoop ik dat we dit niet meer mee hoeven te maken. Wat als: we 1 meter meer doorgeschoven waren naar dat enge korte paaltje in de grond ter hoogte van de cabine?, wat als; het drukker was geweest en er meer auto’s bij betrokken waren geweest?  wat als;  het heuveltje geen heuveltje was geweest maar een diepte of sloot? etc etc etc. gelukkig is het gelopen zaols het gelopen is.  Ik ban dan ook zeer dankbaar voor elke dag dat we bij mekaar zijn en we mekaar mogen vasthouden. Mensen wees lief, je weet nooit…

 

BATty, the Manchester terriër.

BATty, the Manchester terriër.

Kennelnaam, Express Speedy z Vejriho hnízda.
(BATty staat voor Blazing Amber Terriër en slaat ook op haar vleermuis oren. Onze honden school heet namelijk Blazing Amber Training.)
BATty kwam vrij onverwacht ons huis binnen.
Ik stond al een aantal jaar op de lijst voor een Parson Russel terrier, ik wou namelijk een kleiner hondje erbij naast de drie mechelaren die nu nog hadden. Eindelijk werd het nestje geboren waar ik op wachtte van een agility hond die ik kende, maar het was maar één pupje. Voor mij zat er niks bij. Ik ging dus op zoek naar een Parson . Via mijn vrienden op facebook informeerde ik en kwam ik steeds meer te weten of zijn gedrag, nog meer als ik al eerder wist en vooral het feit dat de hond juist van nature uit luid moest blaffen beviel me steeds minder. Ze zouden hard moeten zijn en onverbiddelijk doorgaan met de aanval op een vos of iets dergelijks. Dit leek met toch niet zo een goed idee met de Mechel meiden is huis. Ik heb namelijk nog drie Mechelse herder teefjes en nog een extreem exemplaar erbij in het klein, nou dat was misschien wat heftig.
Ineens kwam op de Facebook pagina van een Tsjechische vriendin een vreselijke schattige foto. Wat is dat!??? Dit pupje zocht een huisje, ze was geannuleerd door een Italiaanse koper en mocht volgende week het nest verlaten. Ik ben meteen gaan uitzoeken wat de eigenschappen van een manchester terriër zijn, via Google en via vrienden op FB weer nieuwe MT vrienden gevonden die meer konden vertellen over het ras en ook de bloedlijnen kenden van de ouders, allemaal gaven groen licht voor dit pupje. Ik zag video’s van haar moeder en oom in de agility en was verkocht. Ik maakte contact met Veronica Tobolkova, haar fokker en we PB over en weer in gebrekkig Engels. Ik zocht op internet de gezondheids eisen en onderzoeken en verzekerde mezelf dat het met de FCI papieren goed zat . Deze FCI erkenning is nodig als ik later met haar in de agility op een Wereld Kampioenschap wil uitkomen. De laatste horde moest nog genomen worden, speelt ze? Apporteert ze? Dus Veronika maakte een video van de 4 pups tijdens spel, en dat ze een sok weg gooide en de pups er samen achterna gingen en terug brachten, ze deed sjor spelletjes voor me met het pupje en ik was helemaal verkocht. Ik kom haar halen zei ik en drie dagen later zaten we in de camper richting Tsjechië. ( 1000 km enkele reis)
Ik was nog op tijd om het hele nestje te zien en ik vond ze geweldig, moeder was sociaal en open, oma was er ook bij en zij lag heerlijk op mijn schoot te snurken. Terug naar huis met een inie mini hondje, sneeuwstormen onderweg trotserend was het al duidelijk dat we gauw een jas moesten kopen voor haar onderweg langs de snelweg. Inmiddels heeft ze er meer als ikzelf.
Ze heeft ons hart gestolen.
Ik ben haar gaan trainen als een mechelaar, Ik ga agility met haar doen. Dus veel puppie spelen, balance oefeningen en korte denk spelletjes, zij heeft haar aanpassingen. Je hebt toch dat terriër trekje, af en toe kijkt ze je aan en dan mag je het mooi zelf doen. Ik weet haar er altijd wel weer van te overtuigen dat ze uiteindelijk toch doet wat ik van haar wil en ze dan denkt dat ze het zelf verzonnen heeft. Je moet een terrier toch wat foppen heb ik geleerd. Ze doen het niet voor jou, ze doen het zoor zichzelf. Het is een klein hondje, daarin verschilt ze dus van de mechelaren, ze blijft dichter bij je werken en van je af sturen kost meer tijd om aan te leren. Ze is met running contacts bezig in de agility en het sturen gaat al enorm leuk en snel.
Ik beleef elke dag als een avontuur, ze steelt ieders hart, is al een beroemdheid op het agility veld, ze is een diva, ze is niet keihard, ze is gevoelig maar kan ook heel stoer zijn. Ik vind het fijn dat als ik aan geef dat iets echt niet kan ze dat accepteert. Dit gedrag voorkomt dat ze in grote problemen komt met de Mechel meiden. Als één van hun aangeeft dat ze te ver gaat luistert ze ook en gaat ze niet over hun grenzen heen. Dit is wel nodig, ze is immers kleiner. Nu een 7 kilo en 37 cm hoog en ingeschreven voor haar eerste show in Eindhoven, ik ben benieuwd welke avonturen we met haar gaan meemaken.
BATty heeft een eigenown facebook page,

En een eigen Youtube kanaal.
Ik heb een Hondenschool, gespecialiseerd in Pups, balance en controle training , pre agility en wedstrijd agility training en coaching. http://www.blazing-amber.nl


ENGLISH:
(BATty stands for Blazing Amber terriër and about her bat ears. Our dog school is called Blazing Amber Training.)
Batty came rather unexpectedly in our House.
I was on the list for a number of years for a Parson Russel terriër, I wanted a smaller dog in addition to the three Malinois that we have. The litter was finally born of an agility dog I knew, but it was only one puppy. There was none for me. So I went looking for a Parson. My friends on facebook informed me and I came to know more and more of his behavior, even more as I previously knew and especially the fact that the dog had to bark out loud just naturally pleased me less and less. They would have to be hard and inexorably proceed with the attack on a Fox or something like that. This seemed to me not so a good idea with the Mali girls her at home. I already have three Belgian Malinois females and another copy of that in a small size, well that was maybe too much.
All of a sudden on the Facebook page of a Czech girlfriend an awfully cute picture was posted. What is that!??? This puppy was looking for a home, she was cancelled by an Italian buyer and would next week leave the nest. I immediately started to find out more about the Manchester Terrier, through Google and through friends on FB I found more new MT friends that could tell about the breed and also the blood lines and they knew the parents, all gave green light for this puppy. I saw videos of her mother and uncle in the agility and was sold. I made contact with Veronica, her breeder and we talked over and over again in poor English. I searched on the internet about the health requirements and assured myself about the FCI papers. This FCI recognition is necessary if later with her we would manage a World Championship. The final hurdle was yet to be taken, does she plays with her owner? Retrieve a toy? So Veronika made a video of the 4 pups during play time, and that they are playing with a sock she threw away. Together the pups went and brought it back, she did tug games for me with the puppy and I was completely sold. I’ll come and get her I said and three days later we were in the camper direction Czech Republic. (1000 km one way)
I was still on time to see the whole litter and I found them to be great, mother was open and social, grandma was there too and she lay on my lap and slepte. Driving back home with a mini dog, snow storms on the way-defying it was already clear that we had to buy a coat for her soon on the road along the highway. Meanwhile, she has more coats than I do.
She has stolen our hearts.
I am going to train as a Malinois, I’m going to do agility with her. So we did many puppy play times, balance exercises and short think games, she has her adjustments. You have that terriër caracter, occasionally she looks smug at you and then you can do it yourself. I know its my job to convince her to always eventually do what I want and let her think that its her idea. I have a terrier. They don’t do it for you, they do it to please themselfs. It is a small dog, this so differs from the malinois, she remains closer to you to work and send away takes more time to learn. She is learning running contacts in agility and it is fun and fast.
I experience every day as an adventure, she steals everyone’s hearts, she is already a celebrity on the agility field, she is a diva, she is not rock hard, she is sensitive but can also be very tough. I like that if I tell her somethins is really not ok, she can accept that. This behavior prevents her from getting in big trouble , with the Mali girls. If one of them indicates that she has gone too far, she listens and accepts it. This is really necessary, she is so much smaller. Now she is 7 kilo and 37 cm high and enrolled in her first show in Eindhoven, I’m curious what adventures we experience with her.
Batty has her own facebook page
And her own Youtube Channel. Vlog:
I have a dog school, specializing in Puppies and agility, balance and control training, pre match agility training and coaching. http://www.blazing-amber.nl

BATty’s eerste agility jaar

BATty is nu 1 jaar oud.

(Blazing Amber Terriër)

Vanaf haar puppy tijd hebben we kleine  trucjes en oefeningetjes gedaan ter bevordering van balance en controle over haar lichaam. De bewustwording van al haar poten, ook achterpoten en het leren concentreren en samen werken met het baasje voor wat lekkers of spel. Leren samen spelen is enorm belangrijk in deze eerste fase.

Als opsomming heb ik een paar filmpjes gemaakt hoe ze er nu voor staat.

Haar Graduation Video van haar Running contacts  class bij Anne Lenz

Haar Handling Video tot haar eerste levensjaar.

Wat haar ontwikkeling was gedurende haar eerste levensjaar kan je ook zien op haar VLOG pagina op YouTube.

Het is echt heel anders om een Manchester terriër te trainen  in vergelijking met de training van de Mechelse herders waar ik in 2002 mee begonnen ben in de agility biedt het weer hele nieuwe uitdagingen. BATty krijgt uiteraard net als de andere meiden van Prins hondenvoer de geperste brok, en van de producten van NML health krijgt ze elke dag de Muscle Mass poeder en de Doils Vital olie, dat zie je goed terug door haar bespiering. BATty is in een prachtige conditie. Hier wordt je vrolijk van.

    

      

      

Wereld Kampioenschap FCI van Ziva

Het Wereld Kampioenschap van de FCI 2017 is weer voorbij.        

Wat mij betreft is dit WK het neusje van de zalm.

De belangrijkste WK voor de rashond in de agility met 43 deelnemende landen met 503 geregistreerde honden. De concurrentie is sterk, heel sterk. Bij de large is de Border Collie sterkt vertegenwoordigd met 96 procent. Erbij mogen zijn is al een ultieme ervaring, tenslotte mogen er maar vier honden in ons formaat voor Nederland zich daar vertegenwoordigen. Wij horen bij die vier large honden. Verder gaan er nog 4 medium honden en 4 small honden voor Nederland mee.

Klik hier voor de Video

Deze vier per formaat vormen het landenteam, zij lopen samen voor de teamtitel. Dit jaar vond ik ons team echt bij de grote kanshebbers horen, zeker vooraf in theorie, en we  waren stabiel en snel genoeg, daar lag het niet aan. Op donderdag en vrijdag liepen we onze parkoersen, helaas wou het lot niet meewerken en kregen we allemaal bijna de zelfde noodlottige fouten aan ons broek. Voor het team waren we uitgeschakeld. De parkoersen liepen verder heel lekker, op een opstart latjes regen na was ik ervan overtuigd dat we dit jaar een mooie uitslag konden neerzetten en ik was heel blij met mijn hondje.

Zaterdag en zondag kwamen per hoogteklasse drie honden voor Nederlands uit. Ziva en ik verschenen ontspannen aan de start, als we  maar dat eerste stukje van de jumping maar heelhuids konden passeren. Het was een keuze tussen de kortste lijn kiezen of de langste. De kortste lijn lag niet helemaal in ons systeem en baarde mij zorgen, toch belsloot ik ervoor te gaan, een stap teveel bracht mij helemaal uit positie en er was niks meer te redden, we liepen tegen een Diskwalificatie aan, de rest van het rondje was niet echt veel beter en voelde belabberd. Onze laatste kans op een mooi afsluiting van dit  WK kwam op de zondag bij de agility individueel, een prachtig parkoers van Peter Pupic, het liep mooi vloeiend, ik had er alle vertrouwen in, haar raakvlakken  gingen het hele WK en aanloop ernaar toe goed. Ziva kent de toesteldiscriminatie perfect en ik riep voor de kattenloop haar commando. Of ze me niet hoorde geen idee maar Ziva ging ( zoals het hele WK overigens) voor de tunnel. In een flits uitgeschakeld. “Dit doet ze anders nooit “. 

Jammer van dit WK, Ziva is al zeven jaar oud en we moeten afwachten of we volgend seizoen weer snel genoeg kunnen zijn om ons weer te plaatsen maar, “na het WK is voor het WK” en wij gaan de voorbereiding voor de selecties weer vol in. Met een fitte Ziva op het WK staan is ons doel en met steun van mijn trainers Tobias Wust en Tom Stricker, de ondersteuning van Jyoty gezondheidszorg van Anneke Schellingehout en met de producten van NML health en voeding van Prins ben ik er zeker van dat we weer fit aan de start zullen verschijnen om te strijden voor een plekje voor volgend jaar.

Running Contacts Training met Dayzee

Als pup heeft ze de basis gehad, met het kleine plankje. ( zie puppy video ook hieronder) Maar toen ze met de wedstrijden begon hadden we geen mogelijkheid om runnings vanaf de plank op de grond verder uit te bouwen, geen ruimte en geen tijd. We besloten met haar verder te gaan met de 2 on 2 off methode. Dat werkte niet zo goed bij Dayzee. Zij wil rennen, heel hard rennen en het rust moment in het parkoers bezorgde haar veel stress.

We besloten na de zomer drukte van 2016 over te gaan op de training van de Running Contacts. We zijn nu 3 maanden verder en  begonnen aan  kleine opzetjes, een sprong achter het raakvlak en meerdere toestellen, ook een “out” zit nu in het trainings programma. Maar die kent ze eigenlijk al zonder het vlak ervoor.

De video heeft slowmotions, en niks is sneller afgespeeld 😉

Running contact training so far with Dayzee. She started with basics as a puppy, but when she started the competitions we only concentrated on the 2 on 2 off as she is so fast. It stressed her out, so now we are going with the flow ( her flow) and decided to teach her how to run the contacts together with the handler. Started the  out and the down with a jump after, also tiny sequence with the A frame. Nothing has been speeded up for the video, we only added slowmotions 😉

Dayzee 20 weken oud, running contacts in huis:

10 maanden oud, vanaf 1:38 min, de running Contacts.

 

Wat doen agility gekke mensen met kerst?

Agility natuurlijk, een hele leuke 2e kerstdag gehad in Bodegraven.

Ziva werd zelfs 1e van de jumping en 1e op het spel met een snelheid van maar liefst 6.86 meter per seconde.

 

 

Wereld Kampioenschap Belgische Herders 2017 kwalificatie

Almere 19 december 2016.

Echtpaar uit Almere plaatst zich wederom voor het Wereld Kampioenschap.

Afgelopen zondag, 18 december was de laatste spannende kwalificatie van drie wedstrijden voor de plaatsing voor het WK Agility Belgische Herders van de FMBB welke gehouden gaat worden in Halle ( Saale) in Duitsland eind april volgend jaar. De eerste acht geplaatste combinaties baas/ hond op de ranglijst kwalificeren zich voor het WK. Op dit Wereld Kampioenschap komen honderden Belgische Herders uit de gehele wereld bij elkaar om uit te komen op zeven disciplines zoals, IPO, canicross, bikejoring, obedience, show, mondioring en agility, allemaal gekwalificeerd uit de top van hun land om te strijden voor de Wereld titel in hun categorie.

Katja heeft in 2015 het WK gewonnen met Ziva en na dit jaar geveld te zijn met voedselvergiftiging tijdens de finale op het WK is Katja erop gebrand in 2017 weer een serieuze greep naar de titel te doen.

Het waren spannende drie wedstrijd dagen, de eerste was al in oktober waarna Tom met Alice op de tweede plaats in de ranglijst stond en Katja met Ziva op de derde plaats, in november wisselden zij van klassering en was Ziva tweede in de ranglijst en Alice derde.

Gisteren werd het toch wel even spannend, in de eerste ronde was er veel pech voor het echtpaar, zij namen beide twee fouten mee in hun snelle prestaties wat resulteerde in geen behaalde punten voor het klassement. De tweede ronde werd ook overschaduwd met pech, zowel  Tom als Katja liepen hele goede tijden maar weer namen ze een gevallen latje en dus een fout mee in hun prestatie en daardoor dit keer heel weinig punten, even zakten ze naar de vijfde en de  zesde plaats af.

Met nog één laatste ronde te gaan waren beide er op gebrand nu geen punten meer weg te geven. Tom liep met Alice een toptijd en zonder fouten, lang stonden ze op nummer één. Katja mocht wat later met Ziva haar ronde lopen en was ook foutloos met een hele mooie tijd, het werd spannend, met het echtpaar op nummer één en twee, zou er nog iemand onder hun tijden komen? De verlossende laatste fluit werd gegeven door de keurmeester en de uitslagen werden verwerkt. Katja met Ziva op één en Tom met Alice op twee op dit laatste parkoers. Hierdoor stegen beide weer omhoog in het klassement naar de tweede plaats voor Katja en de vijfde plaats voor Tom.

De eerste vier geplaatsten zitten tevens ook in het landenteam en komen ook als team uit voor Nederland.

Voor Alice die in januari al 11 jaar oud wordt is dit  achtste keer dat ze gekwalificeerd is voor dit mooie WK, zij heeft met het NL team Zilver gewonnen Italië in 2012. Voor Ziva  die volgend jaar 7 wordt is dit de vijfde keer, haar hoogtepunt tot nu toe is de titel Wereld Kampioen 2015 en ze gaat voor de herhaling.

Tom Stricker en Katja Slippens wonen in Almere en geven wekelijks les in hun hondenschool:  Blazing  Amber Training. Hun honden worden gevoed door Prins Petfoods en ondersteund met Puur producten van NML Health.

NL FMBB deelnemers voor 2017: Margot Hoekstra met  Mystique, Katja Slippens met Toxic-Ziva,  Ylona van Zanten met Eshley, Wilma Steenbakkers met Lambiek, Tom Stricker met Alice-Dawn, Rita Hoogerwerf met Fellow, Ron Nelissen met Jay, Jaqueline Hoekstra met Syrah, Reserve: Carl de Rouck met Hurricane. Gesteund door coaches Frank van Nimwegen en Harrie Bovens.

Over het WK FMBB 2017:

Media